น้ำเจิ่งนองท้องนาเมื่อหน้าฝน
เหมือนมีมนต์ดลใจนักใฝ่ฝัน
อยากแต่งกลอนอ้อนคำมารำพัน
เรื่องสวรรค์บ้านนาภูผาไพร
*กบร่ำร้องระรัวซ่อนตัวกบ
ใหม่กลิ่นอบอวลดินหอมกลิ่นใหม่
ใจชาวทุ่งคอยหวังกำลังใจ
ทอสายใยแห่งรักใครถักทอ
ข้าวกล้าเขียวไสวงามใบข้าว
ต่อเรื่องราวชาวนาให้กล้าต่อ
รอสายฝนหลั่งธารเกินนานรอ
คืนก่อนหนอฝนหลั่งเย็นทั้งคืน
สุขของใครเท่าข้าฯชาวนาสุข
ตื่นเช้าปลุกวิญญาณ์พร้อมหน้าตื่น
ยืนหยัดสู้อีกครั้งเพื่อยั่งยืน
เพลงสดชื่นขื่นขมระดมเพลง
หมายปลูกข้าวเลี้ยงใครด้วยใจหมาย
เปล่งประกายมุ่งมั่นความฝันเปล่ง
เกรงความจนเข็ญใจหาได้เกรง
เพียงครื้นเครงสานต่อความพอเพียง*
น้ำเจิ่งนองอีกคราเมื่อหน้าฝน
เหมือนมีมนต์ดลชาวนาให้กล้าเสี่ยง
แต่งบทเพลงค่าด้อยร่วมร้อยเรียง
ใครจะเคียงข้างปลูกข้าวกับชาวนา!ฯ
อริญชย์
๒๗/๕/๒๕๕๕
*กลบทครอบจักรวาล
ปล.บทกลอนอาจยังมีข้อผิดพลาดในการใช้ภาษาไทยที่ถูกต้อง
เชิญท่านผู้รู้ชี้แนะ วิจารณ์ ตรงนี้ ตรงนั้นควรเป็นอย่างไร
ควรแต่งอย่างไรถึงจะดีกว่านี้ หรือควรใช้คำอย่างไร
จะส่งซิกหลังไมค์ ข้าพเจ้าก็ยินดีรับฟัง เพื่อปรับปรุงแก้ไขให้ดีขึ้นกว่าเดิม
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
