จงเข้าปลอบใจนางให้สร่างโศก
นับเป็นโชคแล้วนั่นที่วันล่วง
ชายใจบอดจากไปไกลพุ่มพวง
ให้ความหวงห่วงหาเมตตานาง

     เพราะคุณรักเธอมากจนยากนิ่ง
ให้ที่พักพึ่งพิงอย่าทิ้งขว้าง
เช็ดน้ำตาปลอบขวัญวันรักจาง
ใจบอบบางพลางพลอดโอบกอดเธอ

“ไพร พนาวัลย์”

อย่าถล่มตัวไปเลย กลอนของคุณใช้ได้เลยทีเดียว

เชิญเข้ามาพักผ่อน เพื่อความสุขสงบของจิตใจเถิดนะครับ




เพราะผมรักประจักษ์จริงยิ่งสิ่งไหน
เพราะหัวใจที่ให้นั้นมั้นเสมอ
เพราะชีวิตจิตวิญญาณขานเรียกเธอ
ถ้าพลั้งเผลอเจอภัยตอมพร้อมพลีกาย
    ไม่ร้องขอรอแอบแนบชิดใกล้
เหนืออื่นใดได้ห่วงล่วงจุดหมาย
เธอล้ำค่ากว่าความเศร้าเหงาเดียวดาย
ไม่สมชายนายนี้ที่โสมม

     

      ก่อนอื่นผมต้องขอโทษก่อนนะครับที่ตอบช้า ผมไม่ค่อยมีเวลาเลย
   

  ผมขอขอบคุณ  คุณไพร  พนาวัลย์  มากนะครับ
และขอขอบคุณทุกๆท่านเลย ที่เข้ามาให้คำแนะนำกับผม
เรื่องคำผิดนั้นผมเองต้องขอโทษด้วยนะครับ ความรู้เรื่องคำไทย ความหมายนั้น ผมมีน้อยมากครับ
ต้องขอคำชี้แนะจากทุกท่านด้วยนะครับ ผมจะพยายามแก้ไขให้ดีขึ้นครับ
หลังจากพรุ่งนี้ไปผมคงหายไปนานเลย ไม่รู้ว่าจะได้กลับมาอีกเมื่อไร ผมคงคิดถึงความสุขที่มีตอนนี้มากแน่ๆเลย
แต่อย่างไรชีวิตต้องเดินต่อไปใช้ไหมครับ 
    ผมขอเป็นกำลังใจให้กับทุกๆท่านนะครับ ให้ประสบผลสำเร็จในสิ่งที่ทำนะครับ

   สุดท้ายขอบคุณอีกครั้งสำหรับคำแนะนำ และคำชม ขอบคุณจริงๆครับ