จึงเป็นเกมส์กานท์กวน..เพื่อชวนเพื่อน
รพีกาญจน์คงเขยื้อนมาที่สาม
ต่อจากนั้น..มิกล้าเพ้อเผยอนาม


แม่นงรามสียะตรา...จะมารวม




 


......อ่านกลอนของคุณNarasak...แล้วนะคะ..อืมมมคิดว่าเป็นบทกลอนที่ยาว..แต่..ไม่วกวนสื่อความที่ต้องการบอกเล่าได้เป็นลำดับ..สัมผัสนอกสัมผัสในครบใช้คำไม่...ซ้ำซาก..ในบทเดียวกัน...สรุปแล้วอ่านแต่ละบรรทัด..รู้เรื่อง...ค่ะ...และที่ขอตินะคะคือการสะกด"คำ"...ผิดเยอะมาก...ก่อนเขียนและหลังเขียน..หมั่นทบทวนให้มั่นใจ...ถ้าใช้คำยากที่ไม่คุ้นเคยทั้งการ"เขียน"และ"ความหมาย"อย่าแค่..หยิบ..มาใช้ตามผู้อื่นศึกษาดูก่อนว่า..เข้ากับแนวทางกลอนของตนเองหรือไม่..มิฉะนั้น..อ่านแล้วมันขัดกัน...เหมือนลิงใส่ชฏาน่ะค่ะ..
......หวังว่าคำ..ติ..ของเราจะเป็นประโยชน์บ้างนะคะ...เห็นด้วยที่ว่าการเขียนเป็น..เพื่อน...ที่ดีไม่ว่าทุกข์หรือสุข...เขียนอย่างประณีต..อารมณ์ความคิดก็จะคล้อยตามไปด้วยหากเขียนแบบสุกเอาเผากินก็จะหล่อหลอมให้เป็นฉันนั้นเช่นกัน...