เกิด,แก่,เจ็บ แล้วตาย วายสังขาร
เช่นสายธาร ไหลไป ไม่กลับหลัง
วัฏสงสาร ลิขิต อนิจจัง
มิอาจยั้ง กติกา ธราดล
สุนทรวิทย์
คงเวรกรรม นำชาตะ รูปมนุษย์
แรกเกิดจุด ผุดผลิ ปฏิสนธิ์
กอปรอินทรีย์ มีธาตุ จาตุระคน
แหละเริ่มต้น ควบคุม กลุ่มอาการ
สัมผัสจริง สิ่งห้อม ล้อมชีวิต
มีปฏิต ตอบสนอง สองสถาน
ร่วมอารมณ์ ระดมคิด จิตวิญญาณ
ขบวนงาน เรียนรู้ สู่สังคม
จะคืบยาว ก้าวสั้น ยันกระโดด
จะรุ่งโรจน์ โชคฟลุ้ค ชีพสุขสม
จะตกอับ จับจน ทนระทม
จะรื่นรมย์ จักวาง อย่างพอเพียง
วันเวลา คลาไคล เข้าวัยแก่
ความชแร เยือนกาย ยากบ่ายเบี่ยง
ร่างชำรุด ทรุดโทรม โครมเอนเอียง
ดุจตะเกียง เทียนไข ใกล้วอดลง
เจ็บป่วยได้ ไข้มา สารพัด
วางจานจัด ดมทา ยาเม็ดผง
กินสามครั้ง หลังหน้า อาหารชง
หรือฟันธง ลงมีด แค่ฉีดยา
ฤๅจะพ้น คนเป็น ดังเช่นนี้
เกิดแก่มี เจ็บตาย รอภายหน้า
เกิดเท่าไร ตายเท่านั้น พรหมบัญชา
เร็วหรือช้า คืนหรือวัน สุดสรรเอง
รพีกาญจน์ 59
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
