.jpg)
เดินโคลงมาปราชญ์บ้าน เจาะจง พี่เอย
พาที่คำมาลง บ่งชี้
ตัวฉันอ่อนหัดคง คอยอ่าน
มาร่วมแจมตอนนี้ แน่แล้วหลงมนต์
เขียนไปเพราะใคร่รู้ กันหลง
สมองยิ่งมึนงง ไม่ใช้
คงจะไม่อาจเทียบ-องค์ ครูท่าน
มาต่อโคลงตอบให้ บ่กล้าเทียบเคียง
ภาษาศิลป์ถิ่นนี้ ยากนัก
เพียรร่ำเรียนกันหนัก จึ่งรู้
เขียนโคลงต่อหากพัก ลืมต่อ
ใจไม่อาจมาสู้ ส่อเค้าคงลืม
หนามเตย
พาที่คำมาลง บ่งชี้
ตัวฉันอ่อนหัดคง คอยอ่าน
มาร่วมแจมตอนนี้ แน่แล้วหลงมนต์
เขียนไปเพราะใคร่รู้ กันหลง
สมองยิ่งมึนงง ไม่ใช้
คงจะไม่อาจเทียบ-องค์ ครูท่าน
มาต่อโคลงตอบให้ บ่กล้าเทียบเคียง
ภาษาศิลป์ถิ่นนี้ ยากนัก
เพียรร่ำเรียนกันหนัก จึ่งรู้
เขียนโคลงต่อหากพัก ลืมต่อ
ใจไม่อาจมาสู้ ส่อเค้าคงลืม
หนามเตย
ดั่งหนามเตยว่าเว้า คำครวญ
เรียกท่านครูเสมอควร บ่ได้
คำโคลงเล่าชักชวน ขืนเข่น ในคำ
พี่ดอกกระเจียวไห้ ซ่านซึ้ง เชียวเอย
อันคำประสิทธิ์ได้ เป็นโคลง
คิดอื่นบ่ได้โยง ดอกน้อง
หากแต่ใจซื่อบ่โกง แม่นมั่น
จะนับถือแซ่ซ้อง สุดแท้ นั้นแต่ใจ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
