.jpg)
เผลอใจรักสุดซึ้งจึงหม่นหมอง
เฝ้าแอบปองจันทร์จวงดวงยิหวา
เขามีค่าสูงล้ำเราจำลา
เรานั้นยาจกจนคนเข็ญใจ
รู้ทั้งรู้แต่ยังมองปองดอกฟ้า
เรามีค่าแค่หินบินไม่ได้
ชายคนนี้จะเฝ้ารออีกต่อไป
ตะเกียกตะกายเพียงใดไม่ถึงเธอ
| ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
|
29 เมษายน 2024, 04:04:AM
|
|||
|
|||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: " ก้อนหินกับพระจันทร์ " (อ่าน 6730 ครั้ง) |
| ||||||||||
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
Email:
