ขอบคุณภาพจาก Internet ค่ะ
แสงดาวทออำไพ..ใจกลับหม่น
ชาเสียจน..ด้าน,กระด้าง..อย่างที่เห็น
ด้วยริ้วรอยรวดร้าวคราวลำเค็ญ
ช่างหนาวเย็นจับทั่วขั้วหัวใจ
ยังแอบมองลงมาข้างหน้าต่าง
ในท่ามทางเทาหม่นดาวทนได้
ความรู้สึกกล้ำกลืนฝืนอาลัย
จำข่มไว้ตกผลึก..จนลึกลับ
ใต้เงาจันทร์ทาทาบแสงอาบอุ่น
กล่อมบรรเลงเพลงละมุน...จนคุณหลับ
เมื่อดวงดาววิบไหวเคลื่อนไกลลับ
เหลือเพียงรอยขานขับ...ก่อนดับดวง
กับความหมายของคำที่พร่ำกล่าว
ใต้หัวใจปวดร้าวคือความห่วง
ป่วยการจะติดตามมาถามทวง
แสงโชติช่วงแห่งจันทร์..นั้นคงพอ
"ประภาคาร"
05/13/2012
ขอบคุณกลอนอันไพเราะทุกๆบทของท่านภู กวินท์ ที่ช่วยจุดไฟกลอนของแซมมาเสมอค่ะ...
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
