มองเก้าอี้ที่ว่างข้างข้างกาย
ใจมันหายหักจิตเพราะฤทธิ์หวัง
เหมือนละเมอเธอใกล้ในภวังค์
เธอมานั่งเคียงข้างเหมือนอย่างเคย
ห้องเก่าเก่าเงาร่างเธอจางอยู่
เอื้อมคว้าดูลองจับกลับละเหย
โลกความจริงยิ่งย้ำทุกค่ำเลย
ลมรำเพยพัดมาน้ำตาริน
ม่านสยายลายพริ้วริ้วสะบัด
ดึกสงัดเงียบงันพลันถวิล
อยากเจอเธอเพ้อไปเหมือนได้ยิน
เสียงเคยชินเช่นเก่าก่อนเข้านอน
รอเสมอเธอไปเมื่อใดกลับ
เฝ้าคอยนับวันคืนบนผืนหมอน
เธอไม่อยู่รู้ไหมใจเจียนรอน
อยากขอวอนเธอจ๋ามาไวไว
จ.รัตติกาล
ใจมันหายหักจิตเพราะฤทธิ์หวัง
เหมือนละเมอเธอใกล้ในภวังค์
เธอมานั่งเคียงข้างเหมือนอย่างเคย
ห้องเก่าเก่าเงาร่างเธอจางอยู่
เอื้อมคว้าดูลองจับกลับละเหย
โลกความจริงยิ่งย้ำทุกค่ำเลย
ลมรำเพยพัดมาน้ำตาริน
ม่านสยายลายพริ้วริ้วสะบัด
ดึกสงัดเงียบงันพลันถวิล
อยากเจอเธอเพ้อไปเหมือนได้ยิน
เสียงเคยชินเช่นเก่าก่อนเข้านอน
รอเสมอเธอไปเมื่อใดกลับ
เฝ้าคอยนับวันคืนบนผืนหมอน
เธอไม่อยู่รู้ไหมใจเจียนรอน
อยากขอวอนเธอจ๋ามาไวไว
จ.รัตติกาล
เย็นยะเยียบ เหยียบย่าง ระหว่างย่ำ
คนใจช้ำ รำพัน อกสั่นไหว
น้ำค้างพรม ผืนหญ้า วนาไพร
น้ำตาไหล รินอาบ ฉาบแก้มนวล
ห้องนอนช้ำ ซ้ำเศร้า ลมเหงามา
ต้องผวา ซบแนบ แอบไห้หวน
ใจเอ๋ยใจ ช้ำ-ช้ำ ย้ำคร่ำครวญ
ขอตัวด่วน ต้มไว-ไว หิว..ใจจะขาด ..
คนใจช้ำ รำพัน อกสั่นไหว
น้ำค้างพรม ผืนหญ้า วนาไพร
น้ำตาไหล รินอาบ ฉาบแก้มนวล
ห้องนอนช้ำ ซ้ำเศร้า ลมเหงามา
ต้องผวา ซบแนบ แอบไห้หวน
ใจเอ๋ยใจ ช้ำ-ช้ำ ย้ำคร่ำครวญ
ขอตัวด่วน ต้มไว-ไว หิว..ใจจะขาด ..
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
