.jpg)
เป็นธรรมเนียม เดิมเก่า เอาลูกจ้าง
จะรับนาง ไร้ผัว กลัวผิดผี
ทั้งปู่ย่า เอื้อนเอ่ย เผยวจี
ใครลองดี ถือโกรธ ต้องโทษทัณฑ์
หญิงรูปงาม นามคล้อง จองเกษตร
เช่น หมู เห็ด เป็ด ไก่ ดิน ไพร สัน
หรือเดือน ดาว ขาว ผ่อง เงิน ทอง พัน
เว้นสนั่น วันวาน ท่านบอกนอ
โปรดอภัย ในจิต มิตรสหาย
ติดผู้ชาย ต้องห้าม ตามร้องขอ
ลูกจ้างมาก ยากจน คนเดียวพอ
ดินลออ ร่วมบุก งานสุขใจ
รพีกาญจน์
(อ้างหลายอ้างเหลือ)
เป็นธรรมดา ใหม่ล่า เลือกนายจ้าง
ไม่เอานาย ร้างเมีย กลัวผ้าห่มผี
ทั้งสมีเณร สีการ่าน และอลัชชี
ทักทั้งที ขลังดี กว่าจิ้งจก
ชายรูปทราม นามสัตว์ ฟังทุเรศ
เช่น ฟาย เห้...ย เปรต วอก หรือ ห่า หก
อัปมงคลนาม ทั้งสิ้น ฟังหูรก
เว้น หนู นก หำ ไข่ อ้าย เอื้อย หล้าและนาง
ขออำไพ ดัดจริต คิดกลอนร่าย
นายทอม-ดี้ ทำใจ ขอหลีกห่าง
นายเรื่องมาก ผมน้อย กระหม่อมบาง
เดือนละล้าน ฟาดจ้าง...(คงเอา...มั้ง)...ฯ
555ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
***คำว่า หำ (บักหำ/ไอ้หนู) อ้าย (พี่ชาย) เอื้อย (พี่สาว) หล้า (ลูกคนสุดท้อง) และ นาง (สาว/อีสาว) ทั้งหมดเป็นภาษาถิ่นอีสาน และ ไข่ (ไข่นุ้ย/ใต้) คำเหล่านี้ใช้เรียกด้วยความรักและเอ็นดูตามภาษาถิ่นจ้า ไม่ใช่คำลามก หรือสัปดน
***คำว่า หมา (ไอ้หมา) ในหลายๆ พื้นที่ภาคกลางก็ใช้ในความหมายเดียวกับกลุ่มคำข้างต้นเช่นกัน อาทิ แถบสุพรรณบุรี ฯลฯ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
