บรรเลงพิณผ่านหาวดาวประดับ
คืนเดือนลับดวงลอยแหงนคอยหาย
เห็น"อวงเอีย"เรี่ยล้อคลอข้างกาย
สะท้านสาย..ลมครวญหวนคำนึง
สัญญารักถักสาน..ในม่านหมอก
เหนือระลอกธารนทีที่ผ่านถึง
สรวงสวรรค์ชั้นหาวดาวดึงส์
ยังอาบตรึงติดตราทุกคราครัน
กู่ตะโกนถึงโพ้นฟ้า..อีกฟากฝั่ง
ให้ก้องดังยังใจนางในฝัน
ตราบขุนเขายืนยงคงนิรันดร์
จะฝ่าฟันดั้นด้น..จนพบนาง
sucklife
สายเพลงพิณพลิ้วไหวให้ลอยล่อง
ดังทั่วท้องก้องนภาก่อนฟ้าสาง
บทบรรเลงแสนเศร้าเหงาครวญคราง
สุดอ้างว้างเปล่าเปลี่ยวเกินเหนี่ยวใจ
สัญญารักผ่านลำธาร..ม่านเมฆหมอก
รำพึงออกบอกกันหมายหวั่นไหว
เพียงอยากมอบตอบถึงซึ่งคนไกล
แม้ฟ้าไหนใครกั้นแค่ชั้นฟ้า
สื่อให้ถึงดวงใจใครคนนั้น
สานสัมพันธ์มั่นรักจักตามหา
เหมือนขุนเขาที่แกร่งแห่งศิลา
เหมือนวาจาครารับก็จับใจ
พระอาทิตย์อัสดง
ดังทั่วท้องก้องนภาก่อนฟ้าสาง
บทบรรเลงแสนเศร้าเหงาครวญคราง
สุดอ้างว้างเปล่าเปลี่ยวเกินเหนี่ยวใจ
สัญญารักผ่านลำธาร..ม่านเมฆหมอก
รำพึงออกบอกกันหมายหวั่นไหว
เพียงอยากมอบตอบถึงซึ่งคนไกล
แม้ฟ้าไหนใครกั้นแค่ชั้นฟ้า
สื่อให้ถึงดวงใจใครคนนั้น
สานสัมพันธ์มั่นรักจักตามหา
เหมือนขุนเขาที่แกร่งแห่งศิลา
เหมือนวาจาครารับก็จับใจ
พระอาทิตย์อัสดง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
