เมื่อตะวันสรรค์สร้าง เขาอ้างสิทธิ์

เนรมิตรคิดแผดเป็นแดดผลาญ

กระทบไหล่สายลมโถมทะยาน

ดุจรุกรานซ่านร้อน. . .เป็นฟอนไฟ

ปฐพินสิ้นแกร่ง ทุกแหล่งหญ้า

เมื่อศักดาถาโถม. . .เข้าโหมไหม้

สุริยันต์ท่านโกรธ พิโรธใด

แม้นดินไซร้ ยังย้ายลักษณ์เป็นอัคคี

ฤามลทินกลิ่นแรงมันแฝงทั่ว

ที่มืดมัวมั่วอบาย คล้ายบัดสี

ภิกษุสงฆ์ องค์ คฤหัสถ์ อลัชชีี

เสพโลกีย์มีกลิ่นคาว ช่างร้าวใจ

หากเช่นนั้นท่านจะเผา ก็เผาเถิด

เผาเพื่อเกิดเพริศแพร้วเป็นแววใส

เผาจนส่างกระจ่างล้ำธรรมวินัย

เผามันไปให้สิ้น แผ่นดินธรรม