ยังไม่โศก โชคดี มีดาวน้อย
ไว้เหลือให้คนคอย มีความหวัง
ครั้งคราจากฝากเติม เพิ่มพลัง
เพื่อให้ส่งไปยัง ถิ่นแดนไกล
ดั่งดำริ มิต้อง เอ่ยวาจา
เราต่างก็รู้ค่า กว่าสิ่งไหน
แสนชื่นจิตมิตรภาพ เอิบอาบใจ
สุดคิดถึงคนไกล ใต้ฟ้าคราม
มั่นใจแท้ แม้เธอ อยู่แสนไกล
ยามจากฝากส่งใจ ให้หวานหวาม
ตราตรึงจิต คิดถึง ทุกโมงยาม
ฝากแสงดาววับวาม รับไปที
สุดห่วงหา ราตรี ที่ฟ้าหม่น
มีอีกคนหนึ่งคน คอยทางนี้
ยังชื่นชอบ มอบรัก และภักดี
ห้อมห่อหัวใจมี ให้คนไกล
ไว้เหลือให้คนคอย มีความหวัง
ครั้งคราจากฝากเติม เพิ่มพลัง
เพื่อให้ส่งไปยัง ถิ่นแดนไกล
ดั่งดำริ มิต้อง เอ่ยวาจา
เราต่างก็รู้ค่า กว่าสิ่งไหน
แสนชื่นจิตมิตรภาพ เอิบอาบใจ
สุดคิดถึงคนไกล ใต้ฟ้าคราม
มั่นใจแท้ แม้เธอ อยู่แสนไกล
ยามจากฝากส่งใจ ให้หวานหวาม
ตราตรึงจิต คิดถึง ทุกโมงยาม
ฝากแสงดาววับวาม รับไปที
สุดห่วงหา ราตรี ที่ฟ้าหม่น
มีอีกคนหนึ่งคน คอยทางนี้
ยังชื่นชอบ มอบรัก และภักดี
ห้อมห่อหัวใจมี ให้คนไกล
"บ้านริมโขง"
ขออภัยน้อง sasi พี่เติมต่อพอชิมหวาน 
ขอขอบคุณ พี่(บ้าน)ริมโขง เชื่อมโยงถ้อย
รักเรียงร้อย ถ้อยความ งามสดใส
แปลเปลี่ยนกาพย์ เป็นกลอน อ้อนพิไล
ทำได้ไง ดินงง นั่งสงกา
เปิดเข้ามา นั่งจ้อง ต้องขยับ
นี่เรากลับ เข้ามาผิด หรือเปล่าหนา
อ่านอีกที ก็คุ้น ลูกนัยตา
แต่เพิ่มมา นี่สิ ดีจังเลย
รักเรียงร้อย ถ้อยความ งามสดใส
แปลเปลี่ยนกาพย์ เป็นกลอน อ้อนพิไล
ทำได้ไง ดินงง นั่งสงกา
เปิดเข้ามา นั่งจ้อง ต้องขยับ
นี่เรากลับ เข้ามาผิด หรือเปล่าหนา
อ่านอีกที ก็คุ้น ลูกนัยตา
แต่เพิ่มมา นี่สิ ดีจังเลย
"ดิน" ขอขอบคุณ "พี่บ้านริมโขง"ค่ะ ดินชอบค่ะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
