พอแดดออกบอกบ่นทนอบอ้าว
พอฝนพราวเยียบเย็นเกรงเป็นไข้
พอรู้มิสู้ดีมีจามไอ
จึงจำใจหยุดพักสักเพลา
นั่งกอดเท้าเกาหัวเนื้อตัวปวด
ลองบีบนวดคลำเส้นเอ็นแข้งขา
ลองขยับจับถือสองมือชา
ตายละวาความแก่ชแรเยือน
ทานพาราทาบาล์มทุกง่ามนิ้ว
พอยกหิ้วข้าวของลองเขยื้อน
มัวจ่อมจมชมดาวหาวเป็นเดือน
คงถูกเพื่อนหยอกเย้ามิเอางาน
จะเริ่มต้นต่อไปอย่างไรหนอ
กำหินจ่อเช็ดวับลับมีดขวาน
บั่นลำไยไม้แห้งกองแหล่งลาน
สลับถ่านแทนก๊าซที่อาจแพง
ก่อเกิดควันขึ้นบนมลภาวะ
โลกร้อนจะมืดมัวทั่วระแหง
ผลกระเตงเร่งรัดรีบจัดแจง
ปากตะแบงคนไกลใครว่ากัน
...พรุ่งนี้...
ลมหายใจยังมีไม่อาสัญ
อย่าอยู่นิ่งทิ้งร่างว่างพ้นวัน
จงด้นดั้นสืบเสาะงานเหมาะทำ
รพีกาญจน์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
