ถึงเกิดช้ากว่าปีทีหลังข้า
ยังถือว่าเป็นเกลอเสมอเพื่อน
นับทิวาราตรีหลายปีเดือน
จะบิดเบือนสักครั้งยังมิทำ
ของอร่อยกร่อยหวานเราทานร่วม
ยามบ้าบวมปากหวอหัวร่อขำ
คราเจ็บจุกทุกข์ทนบ่นพึมพำ
ยังจดจำกัดกรอดลอดปากดัง
ข้าไปไหนไม่เหงาเจ้าตามด้วย
สร้างยิ้มสวยขวยเขินเมินขึงขัง
เอ่ยวาทะจ๊ะจ๋าชวนน่าฟัง
ดุจมนต์ขลังติดตรึงซึ้งอุรา
เป็นประจำทำนุถนอมเจ้า
ทุกค่ำเช้าปกปักแลรักษา
คอยคุ้มครองป้องภัยใดนานา
เลิศเลอค่าเก็บกันอยู่ชั้นใน
ผ่านฝนพราวหนาวร้อนตอนหกสิบ
ผ่านสุกดิบแล่เนื้อบดเกลือใส่
ผ่านด้าวแดนแคว้นเขตประเทศไทย
ผ่านสิงห์เหนือเสือใต้ไล่กระทิง
เหตุไฉนใจดำหนอทำข้า
สิบวันกว่าเจ็บปวดรวดร้าวยิ่ง
จำสะบัดตัดเยื่อใยไม่รักจริง
พรุ่งถอนทิ้งจบกันสองฟันกราม
เริ่มปวดฟันสามวัน หมอให้หยุดยาละลายเลือดที่ทานประจำ
ครบเจ็ดวัน นัดถอนพรุ่งนี้ รวมปวดฟันสิบวันละครับ ชะ อูยย
รพีกาญจน์ 
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
