ทองกวาวสีส้มๆ หล่นสู่พื้นพสุธา เป็นสัญญานบอกว่า เพื่อนเอ๋ย เราเคยเรียนด้วยกัน
ทานข้าวที่โรงอาหารด้วยกัน มันเริ่มเปลี่ยนแปลงแล้วนะ เพราะบัดนี้
เจ้าทองกวาวข้างๆโรงเรียนมันหล่นอีกแล้ว ปีนี้มันเป็นปีที่พิเศษมาก คือ เธอฉัน
ต้องจากกันเพื่อไปศึกษาคนละสถาบัน
ฉันคิดในใจ ความผูกพันที่เคยทำกิจกรรมร่วมกันเช่นกีฬา ค้นคว้างานในห้องสมุด
หรือแสดงละครย่อยร่วมกัน เราจากกันแล้วจริงๆ
ทองกวาวที่เห็นร่วงหล่นในปีนั้น ผ่านไป 20 กว่าปียังไม่พบเธออีกเลย
เพียงรำลึก นึกถึง ซึ่งความหลัง
เมื่อครั้งยัง นั่งเขียน เรียนหนังสือ
เราหยิกหยอก บอกครู ว่าดูมือ
เธอชอบถือ กิ้งกือไว้ โยนให้กัน
สิงขร
ทานข้าวที่โรงอาหารด้วยกัน มันเริ่มเปลี่ยนแปลงแล้วนะ เพราะบัดนี้
เจ้าทองกวาวข้างๆโรงเรียนมันหล่นอีกแล้ว ปีนี้มันเป็นปีที่พิเศษมาก คือ เธอฉัน
ต้องจากกันเพื่อไปศึกษาคนละสถาบัน
ฉันคิดในใจ ความผูกพันที่เคยทำกิจกรรมร่วมกันเช่นกีฬา ค้นคว้างานในห้องสมุด
หรือแสดงละครย่อยร่วมกัน เราจากกันแล้วจริงๆ
ทองกวาวที่เห็นร่วงหล่นในปีนั้น ผ่านไป 20 กว่าปียังไม่พบเธออีกเลย
เพียงรำลึก นึกถึง ซึ่งความหลัง
เมื่อครั้งยัง นั่งเขียน เรียนหนังสือ
เราหยิกหยอก บอกครู ว่าดูมือ
เธอชอบถือ กิ้งกือไว้ โยนให้กัน
สิงขร
พระพายพัดแผ่วผ่านให้ซ่านซึ้ง
ชวนคะนึงตรึงตราคราคิมหันต์
อดีตผ่านกาลพ้นคนรำพัน
แม้คืนวันผันผ่านยังซ่านใจ
กลีบแดงส้มพรมพื้นแลดื่นดาษ
งามพิลาสเพียงแผ่แพรไฉน
ประทับลึกผนึกห้วงดวงฤทัย
เรืองไสวใต้ละอองถิ่นทองกวาว
โอ้อกเอ๋ยเชยชินถวิลเนื้อ
หอมไม่เบื่อเมื่อสนิทยามชิดสาว
ใต้ร่มพฤกษ์นึกขึ้นมาน้ำตาพราว
ร่วงหล่นกราวราวเพชรเกล็ดละไม
โอ้ทองกวาวร้าวฉานยากสานกลับ
ด้วยย่อยยับดับแดเกินแก้ไข
ส่งน้ำตาลาน้องร้องอาลัย
ถวิลครวญหวนไห้ก่อนวายวาง.../
บูรพาท่าพระจันทร์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
