ยามรักสมต้มน้ำผักก็มักหวาน
ยามร้าวรานหวานน้ำตาลพาลขมหลง
เพราะอัตตานำพารักมิจักปลง
พิศวงหลงเขลาเบาปัญญา
ยามมีรักจักษุว่าดูบอด
ไม่รู้รอดจอดงงหลงตัณหา
อันรูปรสกลิ่นเสียงเพียงมายา
คนนั่นหนารู้หน้าหารู้ใจ
ดังว่ารักจักอยู่ไหนไม่พ้นทุกข์
หลงสนุกทุกข์ถมจมความใคร่
เสพรสชั่วมัวเมาเขลาจัญไร
มนุษย์ไซร้ใฝ่อเวจีสีชมพู
ใยพี่ดุลย์ ดุจัง นะวันนี้
บอกหน่อยซี ดินถามไถ่ ใคร่อยากรู้
เพียงดินผิด ไปครั้ง พลั้งเป็นครู
มีพี่อยู่ เคียงดิน ผินดูแล
จะได้ไหม ขอใจ ให้เป็นห่วง
ทั่วทุกช่วง ห้วงใจ ให้ไขแข
ตอบเถอะนะ พร้อมมอบใจ ให้เทคแคร์
อย่าปรวนแปร ให้รักดิน จนสิ้นลม
บอกหน่อยซี ดินถามไถ่ ใคร่อยากรู้
เพียงดินผิด ไปครั้ง พลั้งเป็นครู
มีพี่อยู่ เคียงดิน ผินดูแล
จะได้ไหม ขอใจ ให้เป็นห่วง
ทั่วทุกช่วง ห้วงใจ ให้ไขแข
ตอบเถอะนะ พร้อมมอบใจ ให้เทคแคร์
อย่าปรวนแปร ให้รักดิน จนสิ้นลม
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
