ชอบบทกลอนสอนใจของศาสตราจารย์ฐะปะนีย์  นาครทรรพบทนี้ค่ะ              
                           พอใจให้สุข..
แม้มิได้เป็นดอกกุหลาบหอม     ...ก็จงยอมเป็นเพียงลดาขาว
 
แม้มิได้เป็นจันทร์อันสกาว        ...จงเป็นดาวดวงแจ่มแอร่มตา
 
แม้มิได้เป็นหงส์ทะนงศักดิ์         ...ก็จงรักเป็นโนรีที่หรรษา

แม้มิได้เป็นน้ำแม่คงคา            ...จงเป็นธาราใสที่ไหลเย็น

แม้มิได้เป็นมหาหิมาลัย            ...จงพอใจจอมปลวกที่แลเห็น

แม้มิได้เป็นวันพระจันทร์เพ็ญ      ...ก็จงเป็นวันแรมอันแจ่มจาง

แม้มิได้เป็นสนต้นระหง             ...จงเป็นพงอ้อสะบัดไม่ขัดขวาง
 
แม้มิได้เป็นนุชสุดสะอาง          ...จงเป็นนางที่มิใช้ไร้ความดี

อันจะเป็นอะไรนั้นไม่แปลก        ...ย่อมผิดแผกดีงามตามวิถี

ประกอบกิจบำเพ็ญให้เด่นดี         ...สมกับที่ตนเป็นเช่นนั้นเทอญ
 
                                          ฐะปะนีย์ นาครทรรพ