Re: *****“เหตุใด จึงเหหัก...ลืมรักเรา”*****
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
01 พฤษภาคม 2024, 05:32:PM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
ผู้เขียน หัวข้อ: *****“เหตุใด จึงเหหัก...ลืมรักเรา”*****  (อ่าน 5308 ครั้ง)
สุนันยา
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 799
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 1,805


ความรักของฉัน อยู่ในบทวี จบบทกวี ก็ไม่มีความรัก


« เมื่อ: 15 มีนาคม 2012, 09:15:PM »


ขอคนดี ฟังพี่ คนนี้ก่อน
พ่อค้าจร มั่นรัก ภักดิ์เสมอ
เพราะงานมาก จากเจ้า เศร้าละเมอ
อยากพบเจอ คนงาม ยามห่างไกล

รู้รึไม่ ใจพี่ นี้ร่ำร้อง
หวังประคอง น้องนุช สุดสดใส
ดูสินั่น จันทรา นภาลัย
เจ้ารู้ไหม งดงาม ตามเนื้อนวล

ทั้งหมู่ดาว พราวฟ้า เพลานี้
มองให้ดี ก็เห็น เช่นได้หวน
คล้ายพักตร์เจ้า หยอกเย้า กระเซ้ายวน
ช่างชื่นชวน อารมณ์ สมประดี

อยากหยิบเมฆ เสกฝัน ก่อนวันพรุ่ง
พรมจรูง ปรุงแต่ง แหล่งแสงสี
ประดับประดา แล้วพา บารมี
ให้เจ้านี้ เป็นที่รัก พักดวงใจ

✿ ◕ พ่อค้าพเนจร  ◕ ✿
เคารพรัก

 

ฟังวลี คำเอ่ยพี่เผยบอก
จริงหรือหลอก ยอกย้อน คนอ่อนไหว
เพียงข้ออ้าง หรือเปล่า คราวห่างไกล
เป็นพ่อค้า เร่ไป ถึงไหนกัน

ห่างหายไป ตั้งนาน อ้างงานเยอะ
หรือพี่เจอะ สาวไหน ใจแปรผัน
รักที่เคย ฝากถ้อน ร้อนจำนรรจ์
คงลืมมัน สิ้นแล้ว ไร้แววจำ

กลับมาอ้อน คำหวาน หว่านอีกครั้ง
เพียงแกล้งรั้ง น้องไว้ให้ถลำ
ด้วยคารม คมรัก จากลำนำ
ให้ชุ่มฉ่ำ ชีวา แล้วลาเลย

จะหยิบเมฆ เสกดาว ที่พราวฟ้า
เชื่อได้หรือวาจาคราพี่เผย
ยากจะเชื่อ เหลือล้น คนคุ้นเคย
กลัวพี่เปรย คำรัก แล้วจากลา.....

"สุนันยา"

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :

อริญชย์, sunthornvit, พ่อค้าพเนจร, รพีกาญจน์, บูรพาท่าพระจันทร์, รการตติ

ข้อความนี้ มี 6 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

ชะตาชีวิต ลิขิตผกผัน....ดิ้นรนฝ่าฟัน..เพื่อฝันที่มี

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s