มองดวงดาวน้อยใหญ่กะพริบแสงริบหรี่บนฟากฟ้า
มีเพียงสายลมโชยพัดความเหงามา . .. ปลุกปลอบฉัน
รับปากกับคุณ ~ ว่าจะเก็บรักษาดวงใจให้อบอุ่นดั่งดวงตะวัน
แต่พออยู่คนเดียว . . กลับเหมือนน้ำแข็งจับขั้วหัวใจเกินกลั้น
คิดมากเพราะกลัวความผูกพันจืดจาง
. . . . .
กลายเป็นคนนอนดึก . . ทั้ง ~ ทั้ง ที่ดวงตาอ่อนล้า
สลัดความคิดวุ่นวายออกจากสมองไม่สักครา . .. ข่มตาไม่ลงจนฟ้าเกือบสาง
ร้องไห้เพราะทนต่อความคิดถึงไม่ไหว . .. เหมือนทำความเข้มแข็งตกหายไว้ริมทาง
สาเหตุที่ไม่อาจต่อกรกับความอ้างว้าง
นั่นเพราะรู้สึกได้ว่าการรอคุณกลับมาเคียงข้าง . .. มันช่างริบหรี่กว่าแสงของดาว
. . . . .
เหมือนคุณตั้งใจ . . ปล่อยให้อะไร ~ อะไร ลงเอยแบบนี้
ส่วนฉัน . . ยังทำใจไม่สักทีหากต้องจบความรักอย่างรอนร้าว
ความสัมพันธ์ที่พันธนาการฉันไว้ . .. ไม่ใช่แค่อารมณ์รักชั่ววูบ ~ ชั่วคราว
คนดี . . คุณรู้ตัวหรือเปล่า?
คุณคือพลังชีวิตและลมหายใจของคนที่นั่งมองดาว . . . ทั้งน้ำตา~*
... เ ห นื่ อ ย มั้ ย...
กับการเป็นฝ่ายวิ่งไล่...และไขว่คว้า
กับการรอใครสักคน...ให้เค้ากลับมา
ทั้งที่ยังไม่รู้ว่า...หนทางข้างหน้าจะเป็นอย่างไร
ฉั น เ อ ง ก็ เ ค ย เ ห นื่ อ ย
นั่งมองดาวเรื่อยเปื่อย..ไม่ยอมไปไหน
หวังเพียงดารา...จะทำให้ความปราถนาสมดั่งใจ
และอะไรต่อมิอะไร...จะสวยสดใสเหมือนในนิทาน
แ ต่ ก็ สุ ข ใ จ ที่ ไ ด้ ร อ
ถึงจะท้อ...แต่ก็เพียงพอสำหรับความหอมหวาน
อย่างน้อยก็มีความหวัง...แม้บางครั้งจะทรมาน
และไม่รู้ต้องรอและคอยไปอีกนาน...แสนนานเท่าไร
เอาเป็นว่า...จะขอนั่งมองดาวเป็นเื่พื่อนเธอ
ต่อให้อ้างว้างจนเพ้อ...ก็ไม่ไปไหน
มีไหล่ให้เธอหนุน..มีอ้อมกอดอุ่น ๆ ให้เธอพักใจ
และไม่ว่านิทานเรื่องนี้จะลงเอยอย่างไร...รู้ใช่ไหม
.............ยังมีอีกคนที่ห่วงใย ไ ม่ เ ป ลี่ ย น แ ป ล ง....
กับการเป็นฝ่ายวิ่งไล่...และไขว่คว้า
กับการรอใครสักคน...ให้เค้ากลับมา
ทั้งที่ยังไม่รู้ว่า...หนทางข้างหน้าจะเป็นอย่างไร
ฉั น เ อ ง ก็ เ ค ย เ ห นื่ อ ย
นั่งมองดาวเรื่อยเปื่อย..ไม่ยอมไปไหน
หวังเพียงดารา...จะทำให้ความปราถนาสมดั่งใจ
และอะไรต่อมิอะไร...จะสวยสดใสเหมือนในนิทาน
แ ต่ ก็ สุ ข ใ จ ที่ ไ ด้ ร อ
ถึงจะท้อ...แต่ก็เพียงพอสำหรับความหอมหวาน
อย่างน้อยก็มีความหวัง...แม้บางครั้งจะทรมาน
และไม่รู้ต้องรอและคอยไปอีกนาน...แสนนานเท่าไร
เอาเป็นว่า...จะขอนั่งมองดาวเป็นเื่พื่อนเธอ
ต่อให้อ้างว้างจนเพ้อ...ก็ไม่ไปไหน
มีไหล่ให้เธอหนุน..มีอ้อมกอดอุ่น ๆ ให้เธอพักใจ
และไม่ว่านิทานเรื่องนี้จะลงเอยอย่างไร...รู้ใช่ไหม
.............ยังมีอีกคนที่ห่วงใย ไ ม่ เ ป ลี่ ย น แ ป ล ง....
เอ-มิ-กา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
