.jpg)
ชาติหนึ่งเพียง พริบตา ก็ลาลับ
เกิดแก่ดับ เห็นอยู่ ทุกหมู่เหล่า
เมื่อชีพยัง ควรจัก ผ่อนหนักเบา
เอาใจเขา ใส่ใจเรา ขัดเกลาตน
ไม้สลัด ผลัดใบ ไม่สุดสิ้น
เหมือนชีวิน หมุนเวียน เปลี่ยนสับสน
ใครจะอยู่ ค้ำฟ้า ธราดล
ต่างไม่พ้น สุดท้าย ล้วนวายวาง
สุนทรวิทย์
เกิดแก่ดับ เห็นอยู่ ทุกหมู่เหล่า
เมื่อชีพยัง ควรจัก ผ่อนหนักเบา
เอาใจเขา ใส่ใจเรา ขัดเกลาตน
ไม้สลัด ผลัดใบ ไม่สุดสิ้น
เหมือนชีวิน หมุนเวียน เปลี่ยนสับสน
ใครจะอยู่ ค้ำฟ้า ธราดล
ต่างไม่พ้น สุดท้าย ล้วนวายวาง
สุนทรวิทย์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
