~เช่นนั้นแล~
เฮือกต่อเฮือก กระเสือกด้น กระสนดิ้น
หนอ..มนุษย์ เดี๋ยวมุดดิน เดี๋ยวบินฟ้า
หนอ..สุดท้าย พ่ายแพ้ แก่เวลา
อนิจจา...เกิด,แก่,เจ็บ,ตาย นั่นแท้จริง
วัฎฎะผล กลกรรม นำสู่โลก
เพื่อรู้โศก รู้สุข รู้ทุกสิ่ง
เพื่อรู้รับ รู้ละ รู้ประวิง
เพื่อรู้ทิ้ง รู้ยื่น..คืนสู่คน
เมือพันธะ ละล้าง สู่ว่างเปล่า
เมื่อรากเหง้า เงาเจตน์ คือเหตุผล
ก็เห็นแสง แห่งจิต ทิศแห่งตน
พร้อมก้าวพ้น...กลลวง...ล่วงนิพพาน
บอม ซอง ดุ๊ก
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
