วางวายในท้ายสุด
ที่มนุษย์หยุดเสมอ
บุญกรรมจะบำเรอ
ละเหิมเห่ออัตตาตน
มีใดในว่างเปล่า
ไขว่คว้าเงาเฝ้าสับสน
ว่ายเวียนในวังวน
หาตัวตนบนเส้นทาง
มีใดให้ยึดมั่น
ที่ผูกพันล้วนหม่นหมาง
ล่องลอยและเลือนลาง
เพียงเจื่อนจางร้างตามกาล
ลุ่มหลงมิปลงใฝ่
ยึดติดในไร้แก่นสาร
ทุกข์ท้อทรมาน
นับเนิ่นนานอีกเท่าไร
ไม่รู้ใจ
ที่มนุษย์หยุดเสมอ
บุญกรรมจะบำเรอ
ละเหิมเห่ออัตตาตน
มีใดในว่างเปล่า
ไขว่คว้าเงาเฝ้าสับสน
ว่ายเวียนในวังวน
หาตัวตนบนเส้นทาง
มีใดให้ยึดมั่น
ที่ผูกพันล้วนหม่นหมาง
ล่องลอยและเลือนลาง
เพียงเจื่อนจางร้างตามกาล
ลุ่มหลงมิปลงใฝ่
ยึดติดในไร้แก่นสาร
ทุกข์ท้อทรมาน
นับเนิ่นนานอีกเท่าไร
ไม่รู้ใจ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
