.jpg)
ลมรำเพยเผยถ้อยร้อยคิดถึง
ดั่งประหนึ่งฉ่ำหวานผ่านเสนอ
หญิงดงดอยซาบซึ้งถึงละเมอ
อย่าให้เก้อหลงคอยถ้อยฝากลม
บ้านบนดอยสดสวยด้วยรักชื่น
หอมดาษดื่นดอกไม้ไพรผสม
ธารน้ำใสไหลเลาะเซาะแก่งพรม
กลัวระทมตรมขื่นสู่ผืนดอย
..กุสุมา..
จารเจรียงร้อยรสพจน์อักษร
เป็นกานท์กลอนซาบซึ้งจึงฝากถ้อย
คนเมืองมีใจรักไม่หลักลอย
ห่วงสาวดอยคนดีทุกวี่วัน
ป่านฉะนี้เจ้าจะเป็นไฉน
ยังห่วงใยถึงอยู่รู้ไหมขวัญ
กระซิบสั่งสายลมพรมรำพัน
มากำนัลให้สนิทเมื่อนิทรา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
