เรายังคิดถึงกัน อยู่บ้างไหม?
…..
เรายังคิดถึงกัน อยู่บ้างไหม?
นั่งทำความเข้าใจ กับทุกสิ่ง
ความว่างเปล่าในมือ คือความจริง
สัมผัสนิ่ง, สัมพันธ์จาง-บางอย่างกลัว
.....
เรียงลำดับความขัดแย้ง ระหว่างพบ
และการคบ ทบทวน ชนวน-ขั้ว
กับหัวใจที่กระดิก ระริก, รัว
อาจฟื้นตัวเร็วนัก! เพื่อสักคน
.....
นั่งรอคอย รอยฝัน จนหวั่นไหว
แอบฟังเสียงหัวใจ ของใครบ่น
จะปริร้าวหนาวเหน็บ-เก็บตัวตน
ผ่าน-วันวาน-เวียนวน-จนวันนี้
.....
มันจบลง ก่อนที่เรา จะรู้จัก
ได้ทายทักอยู่บ้าง อย่างเต็มที่
สัมผัสความอ่อนไหว หรือ-ไม่มี-
สู่ด้านดี! เหม่อมอง กัน-และกัน
.....
ในวันที่เหนื่อยใจ-ไร้-ยินเสียง
อาจ-ระเบียงห่างห่าง-หน้าต่างกั้น
ความเหงาเงียบเย็นชา มาเฉียบพลัน
เป็นช่วงช่วงของวัน –ของค่ำคืน
.....
เรายังคิดถึงกัน อยู่บ้างไหม?
ไม่เข้าใจคำตอบ ของคนอื่น
แต่ของเราประจำ มันกล้ำกลืน
ลุกขึ้นยืนมองหา, การมาพบ..!!
…..
(เรายังคิดถึงกัน อยู่บ้างไหม?)
ภาพจาก bloggang.com
เรายังคิดถึงกัน อยู่บ้างไหม
เหมือนเสียงหัวใจได้เลี่ยงหลบ
หลีกหนีเรื่องราวคราวเคยคบ
เหตุการณ์ประสบจบคำลา
ในวันเดือนปีที่เคลื่อนผ่าน
ชั่วโมงช่วงกาลพานค้นหา
เหลือเพียงเสียงเศร้าเคล้าแววตา
รำพึงคำว่าลาแล้ว..เพื่อน
ใครคนหนึ่งคนจนพบ-จาก
ใจสองใจพรากยากจะเหมือน-
เดิมเคยกอดคอรอมาเยือน-
เยี่ยมใจปรนเปื้อนเลื่อนลี้ลับ
หากเธอเปิดอ่านพบสาส์นนี้
มอบแด่คนดีพี่สดับ
น้องประดิดประดอยถ้อยคำนับ
พันหมื่นแสนพับอันยับเยิน
ว่าแสนคิดถึงหนึ่งแสงดาว
ลมพัดกรู่กราวราวเขระเขิน
กลอนกานท์ลึกล้ำที่ดำเนิน
น้องอ่านเพลิดเพลินเผชิญกัน
เรายังคิดถึงกัน อยู่บ้างไหม
เสียงของดวงใจในความฝัน
ถามถึงเธอเขาเราสัมพันธ์
หรือเธอจากฉันจนวันตาย
หทัยกาญจน์
๑๗ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๕๕๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
