ความคิดถึง กัดกร่อน ร้อนในจิต
จะนั่งนอน ยังคิด ว่าติดลบ
ความโหยหา เวียนมา พาบรรจบ
ต้องกล้ำกลืน ฝืนคบ แทบจบกัน
ความคิดถึง มีมาก ยากจักถอน
ฝังข้างใน ทุกตอน มิผ่อนผัน
จนบางที มารอ คอยทุกวัน
ให้ไหวหวั่น พรั่นทรวง จนห่วงจินต์
แม้สลัด เท่าใด ก็ไม่ออก
มันฝังตอก ตราตรึง จึงถวิล
หักห้ามจิต ไม่ไหว ใคร่ยลยิน
แม้ยามกิน นอนนั่ง คลั่งละเมอ
เหมือนหัวอก ตะแตก แยกเป็นแผล
ร้าวดวงแด แทบแย่ แน่นักเอ่อ
ต้องสู้ทน สับสน ล้นอกเออ
คิดถึงเธอ รู้ไหม ไม่เคยลืม
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
