ปล่อยความเหงา จู่โจม โถมหัวใจ
ยากลบล้าง ผลักไส ให้คลายหมอง
สรรพสิ่ง รอบกาย บ่หมายมอง
เป็นครรลอง ความช้ำ จำไปนาน
ลองฮึดสู้ ดูทาง อย่างเด็ดเดี่ยว
แล้วเก็บเกี่ยว ความทรงจำ ที่ฉ่ำหวาน
อาจลบเลือน ความเหงา เข้าระราน
อย่าประจาน หัวใจ ให้ใครชม
ความรู้สึก ตกหล่น ของคนเหงา
แค่บรรเทา พอระบาย หายขื่นขม
รั้งสติ กลับมา อย่าตรอมตรม
มุ่งชื่นชม โลกกว้าง อย่างรู้ทัน
กระต่าย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
