เมื่อพบเธอช่วงนี้พี่แสนสุข
ยามจะลุกนั่งเดินเพลินเหลือหลาย
แสนยินดียิ่งนักรักมากมาย
ยังมิวายคิดถึงตลึงมอง
เธอคือใครหรือเธอเมื่อเจอกัน
ทำให้ฉันหวั่นไหวรู้ไหมน้อง
เมื่อพบเธอเจอเข้าเฝ้าแต่มอง
ทำไมต้องห่วงหาทุกนาที
พี่เคยผ่านร้อนหนาวหลายคราวแล้ว
คงไม่แคล้วเธอจ๋ามาปีนี้
อยากให้เธอดูด้วยช่วยปรานี
ขอคนดีอย่าขัดตัดจากกัน
จะเป็นเพียงความฝันเท่านั้นหรือ
สุดท้ายคือคนหมองต้องไหวหวั่น
พี่คิดมากรู้ไหมใจผูกพัน
รักเธอนั้นเข้าแล้วนะแก้วตา
มานพ
หากภาพฝันฝากไว้ให้นึกถึง
จนติดตรึงต้องจิตคิดห่วงหา
ให้พี่ห่วงดวงใจในนิทรา
จะหลับตื่นฟื้นมาพาถึงกัน
หากคนดีนี้ผ่านมาเพียงพบ
เพียงประสบสายตาพาไหวหวั่น
อาจจะจากพรากไกลในสักวัน
โปรดยึดมั่นไมตรีนี้จาก...เรา
หทัยกาญจน์
๘ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๕๕๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
