มีความสับสน ซ้อนอยู่บน..ความเหงา
มีความเศร้า ซ้อนอยู่บน..ความหวั่นไหว
มีความรู้สึกเจ็บปวด หยั่งลึกใน..หัวใจ
มีความทรมาน ที่ทำให้อยากแดดิ้นตาย..ชั่วนิรันดร์
เธอทำให้ฉัน รู้สึกอย่างนี้เสมอ
ถึงแม้มีเธอ..แต่มันพร่าเบลอเหมือนเป็นแค่ "ความฝัน"
ฉัน "อ้างว้าง" ยิ่งกว่าฟ้าที่ไร้..แสงจันทร์
และ "เหนื่อยอ่อน" กว่าดวงตะวัน..ที่กำลังลับไป
สำหรับเธอ..ฉันไม่เคยมีตัวตนในโลกของ "ความเป็นจริง"
"ความรักของเธอ"..คือสิ่งที่ฉันจับต้องไม่เคยได้
ฉันถูกพันธนาการ ด้วยความไม่มั่นคง..ทางจิตใจ
อยู่ในวังวนการร่ำไห้..ที่เธอไม่เคยสนใจ เพียงลำพัง
มีความเศร้า ซ้อนอยู่บน..ความหวั่นไหว
มีความรู้สึกเจ็บปวด หยั่งลึกใน..หัวใจ
มีความทรมาน ที่ทำให้อยากแดดิ้นตาย..ชั่วนิรันดร์
เธอทำให้ฉัน รู้สึกอย่างนี้เสมอ
ถึงแม้มีเธอ..แต่มันพร่าเบลอเหมือนเป็นแค่ "ความฝัน"
ฉัน "อ้างว้าง" ยิ่งกว่าฟ้าที่ไร้..แสงจันทร์
และ "เหนื่อยอ่อน" กว่าดวงตะวัน..ที่กำลังลับไป
สำหรับเธอ..ฉันไม่เคยมีตัวตนในโลกของ "ความเป็นจริง"
"ความรักของเธอ"..คือสิ่งที่ฉันจับต้องไม่เคยได้
ฉันถูกพันธนาการ ด้วยความไม่มั่นคง..ทางจิตใจ
อยู่ในวังวนการร่ำไห้..ที่เธอไม่เคยสนใจ เพียงลำพัง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
