..~. . ห ม ด แ ร ง . . ~..
ยามเจ้าหมดแรงใจ...ในชีวิต
คงเลิกคิด..หรือลืมหล่น..คนเยี่ยงพี่
อกให้ซบหลบภัย..เยื่อใยมี
ถ้า"คนดี"ต้องการ...วานบอกมา
มิไกลหรอก..ปากช่อง..ล่องไปถึง
สามารถบึ่งไปหลบให้คบหา
จะให้พี่พร่ำกลอนเจ็ด..เช็ดน้ำตา
หรือพรรณนาเป็นกลอนเปล่า..ช่วยกล่าวเตือน
คงทำได้...เท่าที่...พี่ทำได้
เจ้าคงให้ตำแหน่งพี่...ดีแค่เพื่อน
มิรู้ใคร?..จะปลอบใคร?...ถ้าได้เยือน
ถูกแชเชือนเฉยชา..มาเหมือนกัน
พี่.มันแค่..ตัวดื้อ..ที่ซื่อสัตย์
จะขจัดเมื่อไหร่...ได้กระนั้น
มิได้หวังขัดขืน..ให้ยืนยัน
แค่อยากเป็นคนสำคัญ...สักวันนึง
ใช่..เธอคือคนซื่อดื้อชะมัด
จะทานทัดเท่าไร..ใจฉันทึ่ง
ความหวังดีมีให้ไม่เคยซึ้ง
เธอเป็นหนึ่งคนสำคัญ..ฉันต้องยอม
ดาว อาชาไนย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
