สี่สิบแปดชั่วโมงโกงความฝัน
นับแต่ฉันเดินทางห่างอักษร
สมองลืมเรื่องราวสาวบ้านกลอน
ว่าเคยอ้อนบอกรักใครให้กังวล
จึงแจ้งเหตุฉุกเฉินเกินจะกล่าว
ว่าหากสาวคนนั้นที่ฉันสน
กรุณายืนยันสัมพันธ์ตน
เล่าเรื่องหนที่เคยรักประจักษ์ใจ
เราพร่ำพลอดกอดกันทุกวันหรือ
แล้วฉันซื้อดอกไม้ให้เธอไหม
เรื่องแต่งงานบ้านฉันหรือบ้านใคร
แล้วสินสอดเท่าไหร่ที่ตกลง
ช่วยชี้แจงแถลงไขkarnkaiหน่อย
โปรดอย่าปล่อยให้คิดผิดประสงค์
พ่อแม่ฉันกำลังมาอย่าให้งง
ใครที่ปลงใจรักมอบ...ช่วยตอบที
นับแต่ฉันเดินทางห่างอักษร
สมองลืมเรื่องราวสาวบ้านกลอน
ว่าเคยอ้อนบอกรักใครให้กังวล
จึงแจ้งเหตุฉุกเฉินเกินจะกล่าว
ว่าหากสาวคนนั้นที่ฉันสน
กรุณายืนยันสัมพันธ์ตน
เล่าเรื่องหนที่เคยรักประจักษ์ใจ
เราพร่ำพลอดกอดกันทุกวันหรือ
แล้วฉันซื้อดอกไม้ให้เธอไหม
เรื่องแต่งงานบ้านฉันหรือบ้านใคร
แล้วสินสอดเท่าไหร่ที่ตกลง
ช่วยชี้แจงแถลงไขkarnkaiหน่อย
โปรดอย่าปล่อยให้คิดผิดประสงค์
พ่อแม่ฉันกำลังมาอย่าให้งง
ใครที่ปลงใจรักมอบ...ช่วยตอบที
เวะมาเจอ พอดี ที่ตามหา
หนุ่มบ้านไกล ใจกล้า บ้าบิ่นนี่
สาวบ้านกลอน อย่างฉัน พันแสนดี
ตื่นตีสี่ ทุกวัน ขยันงาน
เธอหายหน้า หายตา ไปไหนนั่น
นึกว่าลืม สัมพันธ์ คืนผันผ่าน
เฝ้าคอยรอ ตามง้อ ท้อมานาน
จึงซมซาน หนีไกล ไปลับตา
อุตส่าตาม เพราะชอบ มอบดวงจิต
ด้วยลิขิต เสกแต่ง แสร้งดังว่า
เร็วเข้าเถิด นะพี่ อย่าลีลา
เรื่องวิวาห์ นั้นไซร้ ใจเย็นเย็น
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
