แอบหลบมุมมานั่งเหงา
รื้อภาพเก่าเก่า..เอาออกมามองเล่นเฉยเฉย
แม้เจ็บแทบทนไม่ไหว..แต่ก็หวังว่าใจอาจจะคุ้นเคย
กับความรู้สึกที่ถูกละเลย..เพียงแค่อยากเอ่ยถึงโดยไม่มีน้ำตา
เห็นคุณชัดขึ้นทุกที
ทั้งทั้งที่รู้ดี..คุณไม่มีใจเหลือไว้ให้ไขว่คว้า
ไม่รู้สินะ..ไม่รู้เมื่อไหร่..หัวใจผมจะชินชา
ยิ่งนานยิ่งอ่อนล้า..กับมายาในหมอกควัน...
ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ต
หั ว ใ จ อ่ อ น แ อ
ตอนนี้เกินคำว่า""แล้วใจฉัน
เหมือนเศษแก้ว กรีด แทง เป็นล้านพัน
ใช้ชีวิตเหมือนคนหมดฝัน..เต็มที
ไ ม่ รู้ สิ น ะ ..ไ ม่ รู้ ต อ น ไ ห น
ที่ความรู้สึกอ่อนแอจะจางหายไป..ในตอนนี้
ทำได้เพียงข่มน้ำตาบอกมันว่า..พอแล้ว..หยุดเพ้อกับอดีตที่มี
ยืนอยู่กับปัจจุบันให้ได้สักที..นะหัวใจ
ตอนนี้เกินคำว่า""แล้วใจฉัน
เหมือนเศษแก้ว กรีด แทง เป็นล้านพัน
ใช้ชีวิตเหมือนคนหมดฝัน..เต็มที
ไ ม่ รู้ สิ น ะ ..ไ ม่ รู้ ต อ น ไ ห น
ที่ความรู้สึกอ่อนแอจะจางหายไป..ในตอนนี้
ทำได้เพียงข่มน้ำตาบอกมันว่า..พอแล้ว..หยุดเพ้อกับอดีตที่มี
ยืนอยู่กับปัจจุบันให้ได้สักที..นะหัวใจ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
