ฝนซาจนสิ้นสาย
แต่ความเดียวดาย..ยังไม่หายห่างเหิน
ว้าเหว่..เคว้งคว้าง..อ้างว้างเหลือเกิน
หัวใจรับเชิญ..จากความเหงาเดิมเดิม
ยะเยียบลมข่มหนาว
สะอื้นคราคราว..เหนื่อยหน่ายรวดร้าวสั่นเทิ้ม
ร่องรอยเก่าเก่า..ที่เขาจบเจิม
ยังติดตามซ้ำเติม..ส่งหนองร่ำไร
ณ ห้วงแห่งการรอ
บางความทดท้อ..ก็แอบตัดพ้อหวั่นไหว
ในบางเปล่าเปลี่ยว..แม้สักส่วนเสี้ยวของใจ
ก็แอบร่ำไห้..ชะล้างคราบไคลคาวตรม...
แต่ความเดียวดาย..ยังไม่หายห่างเหิน
ว้าเหว่..เคว้งคว้าง..อ้างว้างเหลือเกิน
หัวใจรับเชิญ..จากความเหงาเดิมเดิม
ยะเยียบลมข่มหนาว
สะอื้นคราคราว..เหนื่อยหน่ายรวดร้าวสั่นเทิ้ม
ร่องรอยเก่าเก่า..ที่เขาจบเจิม
ยังติดตามซ้ำเติม..ส่งหนองร่ำไร
ณ ห้วงแห่งการรอ
บางความทดท้อ..ก็แอบตัดพ้อหวั่นไหว
ในบางเปล่าเปลี่ยว..แม้สักส่วนเสี้ยวของใจ
ก็แอบร่ำไห้..ชะล้างคราบไคลคาวตรม...
ถ้ า ร อ ใ ห้ ก า ร เ ว ล า.. เ ยี ย ว ย า
แผลนี้รักษาเท่าไรรู้เลยว่า..คงไม่หาย..แม้ยาขม
ยิ่งเนิ่นนานบ่อน้ำตายิ่งเพิ่มน้ำ..จนฉันจม
รักของคุณยิ่งงมยิ่งหมดหวัง..ร้าวเต็มที
ส า ย ฝ น โ ป ร ย ป ร า ย
เรื่องราวมากมายประดังเข้ามา..จนอยาก.เดินหนี
แต่ยิ่งก้าวมาไกล..ภาพคนจากไป.ยิ่งปรากฏชัดกว่าเดิม..ทุกที.ทุกที
ฉันกำลังอ่อนล้าจนไม่รู้จะเอายังไงดี..ตอนนี้..ไม่รู้เลย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
