๐๐00 
00๐๐
00๐๐เพียงตัดใจให้ตนหวังพ้นบ่วง
แม้จะล่วงเลยกาลมานสลาย
แต่แผลเป็นเห็นอยู่เคียงคู่กาย
ดุจเครื่องหมายป้ายแพ้ติดแก่ตน
ไม่ตัดใจอย่างไรก็ไม่หวน
มันปั่นป่วนจริงไหมในใจหม่น
อย่ามาอ้างเป็นเชิงเริงเล่ห์กล
เขาไม่สน..ปนเปื้อนเหมือนไม่แคร์
ขาดสามีไม่ตาย..คล้ายว่าใช่
ถึงอย่างไร ยามขาดพลาดกระแส
ก็เป็น “หม้าย” สายตาพากันแล
เหมือนว่าแพ้ ในทางสร้างชีวิต
ในวาจาอาจแกร่งแต่แฝงเศร้า
อกของเจ้าคร่ำครวญทวนลิขิต
ไฉนเลยเกิดมา..ช่างน่าคิด
ต้องมาติด ตรง “หม้าย”..ก่อนตายวาง..
แม้จะล่วงเลยกาลมานสลาย
แต่แผลเป็นเห็นอยู่เคียงคู่กาย
ดุจเครื่องหมายป้ายแพ้ติดแก่ตน
ไม่ตัดใจอย่างไรก็ไม่หวน
มันปั่นป่วนจริงไหมในใจหม่น
อย่ามาอ้างเป็นเชิงเริงเล่ห์กล
เขาไม่สน..ปนเปื้อนเหมือนไม่แคร์
ขาดสามีไม่ตาย..คล้ายว่าใช่
ถึงอย่างไร ยามขาดพลาดกระแส
ก็เป็น “หม้าย” สายตาพากันแล
เหมือนว่าแพ้ ในทางสร้างชีวิต
ในวาจาอาจแกร่งแต่แฝงเศร้า
อกของเจ้าคร่ำครวญทวนลิขิต
ไฉนเลยเกิดมา..ช่างน่าคิด
ต้องมาติด ตรง “หม้าย”..ก่อนตายวาง..
"บ้านริมโขง"
ยุคสมัย เปลี่ยนไป ไม่เหมือนก่อน
หญิงแน่นอน ศักดิ์ศรี มีกล่าวอ้าง
อันแผลเป็น ในใจ ของน้องนาง
หายเลือนลาง นับจาก วันพรากกัน
ขาดสามี ไม่ตาย วายชีวาต
ขาดอากาศ หายใจ ใช่ดับขันธ์
โดนผัวทิ้ง ไม่วาย ชีวาวัน
เพราะฉะนั้น ช่างมัน ฉันไม่แคร์
จะยิ้มสู้ เตรียมตน วนเวียนว่าย
ความเป็นหม้าย ป้ายแดง แซมรอยแผล
หาชายดี ช่วยกลบ ซบดวงแด
ชายแย่แย่ สลัดทิ้ง หญิงไม่มอง
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
