"พร้อมแล้ว?"
๐
สิ้นหยาดฝนฟ้าใสดั่งใยแก้ว
งามผ่องแผ้วบริสุทธิ์ดุจภาพฝัน
ประกายรุ้งเด่นตาฟ้าผ่องพรรณ
ห้วงใจนั้นสว่างกลางฤทัย
ดุจเปลวเทียนโคมทองส่องกระจ่าง
ชี้หนทางมืดมนจนไสว
เบิกวิถีปรีดาคราก้าวไป
สู่จุดชัยที่หวังครั้งเคยรอ
ก่อนวันเก่านึกฝันหวั่นรักล่ม
จากคารมทรามวัยใครกันหนอ
อกเคยสั่นฝากใจไปพะนอ
แล้วกลับทรมานนานหลายเดือน
แล้ววันนั้นเปลี่ยนเป็นเช่นอดีต
แผลถูกกรีดคงอยู่คู่รอยเฉือน
วันคล้อยผ่านแผลจางค่อยลางเลือน
แต่ใจเตือนกลัวเป็นเช่นวันวาน
เศร้าจนสิ้นน้ำตาครานั้นแล้ว
หากส่อแววดวงจินต์สิ้นวันหวาน
จะไม่ตรมตัดพ้อต่อนงคราญ
เพราะดวงมานมันชินสิ้นน้ำตา
ใจจึงพร้อมรับเสมอหากเธอผัน
ไม่โศกศัลย์ในพิษคิดโหยหา
จะคอยฝืนทำใจให้เย็นชา
มาเถอะมารักกัน..ฉันไม่กลัว..
ระนาดเอก
...วันผันผ่าน กาลเวียน มิเปลี่ยนรัก
คืนร้อยหลัก ร่วมเรียง ภาพเคียงยั่ว
ให้ฝันหวาน นานปลื้ม บ่อยลืมตัว
คิดถึงมัว กลัวหนัก รักจืดจาง...
...ด้วยใจหยั่ง หวังสร้าง ทางสดใส
ในฤทัย ไหวหวั่น เพราะวันห่าง
ครวญคร่ำถึง รักใฝ่ มิวายวาง
ยังคอยสร้าง ทางฝัน มั่นฤดี...
...แต่วันนี้ มีเพื่อน เยือนคือเศร้า
หมองกลัดเกลา เร้ารุม เข้าคลุมคลี่
ได้แต่คอย ร้อยถัก รักที่มี
รอวันที่ มีปลอบ ตอบสองเรา...
รัตนาวดี
ขออณุญาติร่วมเคลิ้มด้วยอีกคนนะค๊ะ! อาจารย์
คืนร้อยหลัก ร่วมเรียง ภาพเคียงยั่ว
ให้ฝันหวาน นานปลื้ม บ่อยลืมตัว
คิดถึงมัว กลัวหนัก รักจืดจาง...
...ด้วยใจหยั่ง หวังสร้าง ทางสดใส
ในฤทัย ไหวหวั่น เพราะวันห่าง
ครวญคร่ำถึง รักใฝ่ มิวายวาง
ยังคอยสร้าง ทางฝัน มั่นฤดี...
...แต่วันนี้ มีเพื่อน เยือนคือเศร้า
หมองกลัดเกลา เร้ารุม เข้าคลุมคลี่
ได้แต่คอย ร้อยถัก รักที่มี
รอวันที่ มีปลอบ ตอบสองเรา...
รัตนาวดี
ขออณุญาติร่วมเคลิ้มด้วยอีกคนนะค๊ะ! อาจารย์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
