ร่วมแจมด้วยครับ งานปี ๕๑

คุยกับควาย
๑.ข้ามโขดสูงจูงควายสะพายย่าม
เอาควายล่ามผูกขอนแล้วนอนเล่น
แลฝูงควายนอนหมักในปลักเลน
สูบยาเส้นใบจากเพราะอยากยา

ควายตีแปลงเล่นเลนอยู่เป็นเทือก
ข้าปลดเชือกควายเปลี่ยวไปเคี้ยวหญ้า
โน่นทุยเฒ่าเขาเปื่อยสุดเฉือยชา
แต่ควายข้ายังแจ๋วก็แล้วกัน

เลี้ยงด้วยหญ้าริมทางและฟางข้าว
เขามันยาวกำยำและล่ำสัน
เคยก้นขวิดหัวหกตอนตกมัน
ขนาดกั้นคอกมิดขวิดกระจุย

มันแข็งแรงเหลือหลายเหมือนควายป่า
คันไถนาหนักมากลากฉลุย
มันไม่อู้ไม่สะดุดไม่หยุดคุย
ยอดไอ้ทุยเนื้อหอมจอมพลัง

เราทอดหุ่ยคุยขรมตอนลมพัด
หูหางปัดไล่แมลงตอมแผงหลัง
ข้าเล่าเรื่องชีวิตอนิจจัง
มันนอนฟังครุ่นคิดดูผิดควาย

ถามมันว่าเหนื่อยไหมตอนไถหว่าน
มันรำคาญมองข้าทำหน้าส่าย
ไปเล็มหญ้าดีกว่าเฝ้าฟังเจ้านาย
คงเสียดายเวลาฟังข้าโม้…….

๒.ตะวันลาข้าเหงานอนเป่าปี่
เมื่อราตรีมาเยือนแสงเดือนโผล่
มองแสงไต้ไกลลิบสิบกิโล
แต่จันทร์โตเต็มฟ้าซิข้ารัก

ลานนวดข้าวคราวเพ็ญเย็นน้ำค้าง
ยอดกองฟางเสียบไม้ไผ่ปลายหัก
เคยปูเสื่อวางหมอนได้ผ่อนพัก
คงนานนักนานปีเธอหนีไป

เคยกำไถกำคราดเคยปาดเหงื่อ
ใช้ชายเสื้อแทนผ้าเช็ดหน้าใส
เคยปลิงเกาะเลาะตลิ่งเคยผิงไฟ
วางลันดักปลาไหลในวันนั้น

เคยเก็บเด็ดเห็ดฟางตอนสร่างฝน
มะขวิดหล่นเฉียดหัวเจ้าตัวสั่น
ขุดหัวแห้วกลางนาหน้าเหมันต์
ยิ่งนอนฝันยิ่งร้าวยิ่งหนาวใจ

๓.น้ำค้างคงยังค้างคาใบข้าว
เหมือนน้ำตาของสาวคราวร้องไห้
ว่าเรียนจบจะกลับมาไวไว
มาสร้างความศิวิไลซ์ให้บ้านเรา

น้ำยังคงไหลเลาะกัดเซาะฝั่ง
แต่ความหวังพ่อแม่แกอับเฉา
สายลมพัดผ่านฟางเพียงบางเบา
ส่งข่าวเจ้าไปลับไม่กลับมา……

๒๐ พฤษภาคม ๒๕๕๑