ฟ้ามืดมนหม่นมัวไปทั่วหล้า
พอฝนซาฟ้าสางกระจ่างร่ม
แสงแดดอ่อนรวยรินทั่วถิ่นชม
ความระทมขมขื่นคอยชื่นบาน
มองชีวิตติดหล่มดั่งพรหมแกล้ง
หัวใจแห้งเหือดหายจนตายด้าน
พอฝนมาฟ้าฉ่ำกระหน่ำนาน
ท่วมทนทานซานซมโคลนตมนอง
พอฝนซาฟ้าสางบนทางสวย
ใจที่ป่วยค่อยหายคลายหม่นหมอง
แสงที่ปลายอุโมงค์ดั่งธงทอง
ขอประคองดวงใจสู่ปลายทาง
"ปรางค์ สามยอด"
พอฝนซาฟ้าสางกระจ่างร่ม
แสงแดดอ่อนรวยรินทั่วถิ่นชม
ความระทมขมขื่นคอยชื่นบาน
มองชีวิตติดหล่มดั่งพรหมแกล้ง
หัวใจแห้งเหือดหายจนตายด้าน
พอฝนมาฟ้าฉ่ำกระหน่ำนาน
ท่วมทนทานซานซมโคลนตมนอง
พอฝนซาฟ้าสางบนทางสวย
ใจที่ป่วยค่อยหายคลายหม่นหมอง
แสงที่ปลายอุโมงค์ดั่งธงทอง
ขอประคองดวงใจสู่ปลายทาง
"ปรางค์ สามยอด"
ฟ้ามืดหม่น คิดถึงคน ที่ไกลจาก
เคยรับปาก กันไว้ ไม่เหินห่าง
ถึงตัวไป ใจอยู่ คู่น้องนาง
คอยร่วมเรียง เคียงข้าง ไม่ร้างลา
แม้ชีวิต ติดหล่ม พรหมจะแกล้ง
จะไม่แบ่ง ฤทัย ให้ใครหนา
รักเพียงพี่ คนเดียว จริงเชียวนา
ถึงดินฟ้า มลาย ไม่คลายรัก
จงเก็บจิต เก็บใจ ไว้คอยท่า
ขอร่วมมา เก็บโคลน ที่โดนหนัก
แล้วกอบกู้ หัวใจ ใส่ลิ้นชัก
คงสุขนัก สองเรา เท่านิรันดร์
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
