. . ใ น วั น ที่ เ ธ อ เ อ่ ย ล า. .
บอกตัวเองกลั้นน้ำตา..อย่าให้มันไหล
เมื่อเค้าบอกแล้วว่าหมดใจ
เหนี่ยวรั้งไป..คงไม่ได้อะไรขึ้นมา
ยอมรับเอง. .ว่าตัวผิด
แคร์เธอทั้งที่ไม่มีสิทธิ์..เหมือนคนบ้า
รู้ทั้งรู้ว่าเธอแค่เหงา...เหมือนสายลมหนาวผ่านเข้ามา
ในไม่ช้า..ก็คงจากลาเลือนลับไป
เหลือทิ้งไว้..เพียงความว่างเปล่า
กับใจบาง บาง ที่ร้าว..เศร้า..หวั่นไหว
เพียงน้ำค้างกลางลมหนาว..พอรุ่งเช้าก็แห้งไป
และเป็นเพียงอะไร..ที่เธอไม่ให้ความสำคัญ
จะขอกลับมาเป็นตัวฉัน. . เหมือนวันวาน
ลบทุกสิ่งที่ผ่าน..ไม่ว่าเรื่องอะไรทั้งนั้น
เมื่อเธอประกาศออกมา..ว่าหมดความห่วงหากัน
ก็จะไม่ดื้อรั้น..หรือดึงดันอีกต่อไป
นั่งมองพระจันทร์..ในคืนวันฟ้าหม่น
บอกตัวเองให้ลืมบางคน..ที่ทำใ้ห้หวั่นไหว
เมื่อเขาตัดเยื่อ..ก็จะไม่ขอเหลือใย
ไม่รักไม่เป็นไร..ฉันขอหัวใจฉันคืน
บอกตัวเองกลั้นน้ำตา..อย่าให้มันไหล
เมื่อเค้าบอกแล้วว่าหมดใจ
เหนี่ยวรั้งไป..คงไม่ได้อะไรขึ้นมา
ยอมรับเอง. .ว่าตัวผิดแคร์เธอทั้งที่ไม่มีสิทธิ์..เหมือนคนบ้า
รู้ทั้งรู้ว่าเธอแค่เหงา...เหมือนสายลมหนาวผ่านเข้ามา
ในไม่ช้า..ก็คงจากลาเลือนลับไป
เหลือทิ้งไว้..เพียงความว่างเปล่า
กับใจบาง บาง ที่ร้าว..เศร้า..หวั่นไหว
เพียงน้ำค้างกลางลมหนาว..พอรุ่งเช้าก็แห้งไป
และเป็นเพียงอะไร..ที่เธอไม่ให้ความสำคัญ
จะขอกลับมาเป็นตัวฉัน. . เหมือนวันวาน
ลบทุกสิ่งที่ผ่าน..ไม่ว่าเรื่องอะไรทั้งนั้น
เมื่อเธอประกาศออกมา..ว่าหมดความห่วงหากัน
ก็จะไม่ดื้อรั้น..หรือดึงดันอีกต่อไป
นั่งมองพระจันทร์..ในคืนวันฟ้าหม่น
บอกตัวเองให้ลืมบางคน..ที่ทำใ้ห้หวั่นไหว
เมื่อเขาตัดเยื่อ..ก็จะไม่ขอเหลือใย
ไม่รักไม่เป็นไร..ฉันขอหัวใจฉันคืน
เอ-มิ-กา
ใคร่ขอเป็น เช่นจันทร์ วันฟ้าหม่น
ปลอบดวงมน คนเศร้าใจ อย่าไปฝืน
ถึงต้องทน หม่นช้ำ ควรกล้ำกลืน
คงสักวัน พลันชื่น ได้คืนครา
เก็บน้ำตา ซ่อนไว้ อย่าให้เห็น
พึงแอบเร้น ซึ่งอาลัย ไม่หวนหา
อีกไม่นาน หวานชื่น คงคืนมา
ซับน้ำตา ยาใจ ถึงในทรวง.../
บูรพาท่าพระจันทร์
ปลอบดวงมน คนเศร้าใจ อย่าไปฝืน
ถึงต้องทน หม่นช้ำ ควรกล้ำกลืน
คงสักวัน พลันชื่น ได้คืนครา
เก็บน้ำตา ซ่อนไว้ อย่าให้เห็น
พึงแอบเร้น ซึ่งอาลัย ไม่หวนหา
อีกไม่นาน หวานชื่น คงคืนมา
ซับน้ำตา ยาใจ ถึงในทรวง.../
บูรพาท่าพระจันทร์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
