คื น นี้ . . . อุ ณ ห ภู มิ 1 5 อ ง ศ า
นั่งคนเดียวมองดาวมองฟ้า...กับกาแฟแก้วอุ่น
คิดถึงคนไกล...ที่หัวใจมันแสนคุ้น
ไอรักยังละมุน...หอมกรุ่นกลิ่นความห่วงใย
ฝ า ก ค ว า ม ห่ ว ง ห า . . . ผ่ า น จั น ท ร า ใ น คื น ห น า ว
วานสายลมถามข่าว...ว่าสบายดีใช่ใหม
โหยหาอ้อมแขนที่เคยคุ้น...เพราะรู้ดีว่าอุ่นแค่ไหน
แล้วก็ได้แต่ถอนใจ...คงหลับแล้วใช่ใหมคนดี
ไ ด้ แ ต่ ก ร ะ ซิ บ เ บ า เ บ า ผ่ า น ด ว ง ด า ว บ น ฟ า ก ฟ้ า
เค้าไม่ไหวแล้วน้าาาา...หาวววแล้วหล่ะคืนนี้
ซุกตัวกับกองผ้า...ควานหาไออุ่นที่พอมี
แค่อยากกระซิบบอกอีกที...ว่าคืนนี้...คิดถึงเหลือเกิน...
นั่งคนเดียวมองดาวมองฟ้า...กับกาแฟแก้วอุ่น
คิดถึงคนไกล...ที่หัวใจมันแสนคุ้น
ไอรักยังละมุน...หอมกรุ่นกลิ่นความห่วงใย
วานสายลมถามข่าว...ว่าสบายดีใช่ใหม
โหยหาอ้อมแขนที่เคยคุ้น...เพราะรู้ดีว่าอุ่นแค่ไหน
แล้วก็ได้แต่ถอนใจ...คงหลับแล้วใช่ใหมคนดี
เค้าไม่ไหวแล้วน้าาาา...หาวววแล้วหล่ะคืนนี้
ซุกตัวกับกองผ้า...ควานหาไออุ่นที่พอมี
แค่อยากกระซิบบอกอีกที...ว่าคืนนี้...คิดถึงเหลือเกิน...
เอ-มิ-กา
...ในคืน 15 องศา...
...นอนรอจันทร์พริ้มตา..มองฟ้าเพียงเผินเผิน...
...สติสะตัง..เริ่มขาดขาดเกินเกิน...
...ไม่นานก็เพลิน..เดินในแดนนิทรา...
...ฝันว่าต้กกะใจตื่น...
...เห็นคุณยืน..ทำปากยื่นชวนผวา...
...ตาเขียวปั้ด..ที่คุณเพ่งมา...
...จิ้งจกข้างฝา..วิ่งหลบคานแทบไม่ทัน...
...ผมมันคนขวัญอ่อน...
...กระเด้งกระดอน..จากที่นอนเดี๋ยวนั้น...
...หงึกหงึกหงักหงัก..เสียบปลั๊กไฟพัลวัน...
...ขนาดคอมฯยังหวั่น..ไม่ติดซะงั้นแหละคุณ...
...ว่าจะออนซะหน่อย...
...กลัวคนคอย..เปลี่ยนฝ่ายจากบุ๋น...
...มาอยู่บู๊..หูคงยานหัวคงซุน...
...ไม่รู้บาปหรือบุญ..ที่มาหนุนให้คอมฯพัง...
...วันนี้ออนได้แล้ว...
...เลยมาแจ้ว..เป็นนกแก้วถูกขัง...
...ว่าคิดถึง...คิดถึงเอมมี่จัง...
...ในใจแอบหวัง..คุณคงให้อภัย...
...อย่าโกรธกันนะ...
...ไม่รู้หละ..คุณต้องยิ้มแก้มใส...
...ไม่งั้น..จะริบหัวใจ...
...ของคุณเก็บไว้..ไม่ให้คืนนะเออ...
(เปลี่ยนรสชาติบ้างเน้าะ เอมี่ เดี๋ยวเลี่ยน..แต่ว่า คิดถึงอะ อิอิ)
ปภัสร์
...นอนรอจันทร์พริ้มตา..มองฟ้าเพียงเผินเผิน...
...สติสะตัง..เริ่มขาดขาดเกินเกิน...
...ไม่นานก็เพลิน..เดินในแดนนิทรา...
...ฝันว่าต้กกะใจตื่น...
...เห็นคุณยืน..ทำปากยื่นชวนผวา...
...ตาเขียวปั้ด..ที่คุณเพ่งมา...
...จิ้งจกข้างฝา..วิ่งหลบคานแทบไม่ทัน...
...ผมมันคนขวัญอ่อน...
...กระเด้งกระดอน..จากที่นอนเดี๋ยวนั้น...
...หงึกหงึกหงักหงัก..เสียบปลั๊กไฟพัลวัน...
...ขนาดคอมฯยังหวั่น..ไม่ติดซะงั้นแหละคุณ...
...ว่าจะออนซะหน่อย...
...กลัวคนคอย..เปลี่ยนฝ่ายจากบุ๋น...
...มาอยู่บู๊..หูคงยานหัวคงซุน...
...ไม่รู้บาปหรือบุญ..ที่มาหนุนให้คอมฯพัง...
...วันนี้ออนได้แล้ว...
...เลยมาแจ้ว..เป็นนกแก้วถูกขัง...
...ว่าคิดถึง...คิดถึงเอมมี่จัง...
...ในใจแอบหวัง..คุณคงให้อภัย...
...อย่าโกรธกันนะ...
...ไม่รู้หละ..คุณต้องยิ้มแก้มใส...
...ไม่งั้น..จะริบหัวใจ...
...ของคุณเก็บไว้..ไม่ให้คืนนะเออ...
(เปลี่ยนรสชาติบ้างเน้าะ เอมี่ เดี๋ยวเลี่ยน..แต่ว่า คิดถึงอะ อิอิ)
ปภัสร์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
