ทุกเช้าตรู่ ไก่ขัน บอกวันใหม่
ปลุกหัวใจ บางคน ซะจนเหงา
คิดถึงฟ้า ถึงดิน ถิ่นเคยเนา
คิดถึงดอก กันเกรา ข้างสะพาน
ยามฟ้าสาง ควันไฟ กระไอหอม
ดุเหว่ากล่อม บรรเลง เป็นเพลงหวาน
แสงรวี คลี่ทอ พ้อบัวบาน
สั่นสะท้าน หลบมุม ภุมริน
น้ำค้างเกาะ ยอดหญ้า ทำท่าหยด
ขบวนมด ขวักไขว่ ใต้ก้อนหิน
กระจิบ กระจาบ คาบหนอน ป้อนกันกิน
ธารน้ำริน ไหลเย็น เป็นคุ้งคด
ไม่เคยลืม ไอดิน กลิ่นท้องทุ่ง
ไม่เคยลืม แกงผักบุ้ง ใส่ปลาหลด
รักไม่เคย ลดจาง อย่างน้ำลด
จะสบถ เกรงว่า ...ฟ้าผ่าตาย...
แซมค่ะ
เห็นต้นอ้อ กอแขม แซมด้วยไผ่
ลู่กิ่งใบ ไหวเอน เป็นเส้นสาย
วิหคร้อง ก้องหู อยู่ประปราย
กระจัดกระจาย สายหมอก หยอกเย้าลม
บัวสล้าง กลางบึง คนึงคิด
คราวขนิษฐ์ ปลิดคว้า มาเสียบผม
เขียดตะปาด ขลาดโจน สู่โคลนตม
เสียงระงม ขรมจริง หริ่งเรไร
ชีวิตนา ป่าทุ่ง ไร้ปรุงแต่ง
มีเพียงแสง แห่งเดือน เกลื่อนไสว
ดาวระยับ ขับฟ้า มารำไร
พร้อมกลิ่นไอ ชายป่า บ้านนาเรา.../
บูรพาท่าพระจันทร์
ลู่กิ่งใบ ไหวเอน เป็นเส้นสาย
วิหคร้อง ก้องหู อยู่ประปราย
กระจัดกระจาย สายหมอก หยอกเย้าลม
บัวสล้าง กลางบึง คนึงคิด
คราวขนิษฐ์ ปลิดคว้า มาเสียบผม
เขียดตะปาด ขลาดโจน สู่โคลนตม
เสียงระงม ขรมจริง หริ่งเรไร
ชีวิตนา ป่าทุ่ง ไร้ปรุงแต่ง
มีเพียงแสง แห่งเดือน เกลื่อนไสว
ดาวระยับ ขับฟ้า มารำไร
พร้อมกลิ่นไอ ชายป่า บ้านนาเรา.../
บูรพาท่าพระจันทร์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
