๘๔ พรรษาอาศิรวาท
จากภูผาป่าเดนถึงเลนลิบ
แห้งกันดารดินดิบระยิบผ่าว
ถึงพรุหนองคลองเค็มโคลนเข้มคาว
พระบาทก้าวกลั่นกล้าเกินกว่าไกล
จากหญ้าแฝกแทรกฝอยถึงปรอยฝน
เปลี่ยนแล้งรนเร่ารินเป็นดินใหม่
จากกังหันระหัดวิวัฒน์ไทย
ถึงทางด่วนบันใดให้ข้ามเดือน
จากปลานิลเป็นเนื้อเผื่อลูกหิว
ถึงแถวทิวฝายท้นถกลเถื่อน
จากคำสอนเพียรสร้างบนลางเลือน
ถึงคำเตือนเบือนรักสามัคคี
จาก”แสงเทียน”ทาบฟ้า “ชะตาชีวิต”
ถึง”มือแดง”แปรงกฤติยาศรี
จากเกษตรลิขสิทธิ์ทฤษฏี
ถึงเคมีชีวะมวลแทนน้ำมัน
จากคันแซมแก้มลิงทางวิ่งน้ำ
ถึงน้ำครำคร่ำผักบึงมักกะสัน
จากอ่างขางปรางค์กู่สู่ทับทัน
กับอีกหลากหลายพันพระบรรเทา
“เมื่อประชาหาหากจากข้าพเจ้า
ก็แล้วเราจะทิ้งไปกระไรเล่า”
พระปณิธานผ่านไว้แต่วัยเยาว์
นานเนิ่นเนาเหย้าขยมยังร่มเย็น
ขอพระองค์ทรงเกษมสำราญเถิด
พระเสโทท่วมเทิดเปิดดินเข็ญ
ให้เม็ดทรายซึมซ้ำพระบำเพ็ญ
ร่วมกันเค้นเช่นข้าของฝ่าละออง ฯ
ขอจงทรงพระเจริญ
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ ฯ
ข้าพระพุทธเจ้า
สมาชิกชมรม “บ้านกลอนไทย”
“พรายม่าน” ประพันธ์ถวาย เนื่องในพระบรมราชวโรกาส เฉลิมพระชนมพรรษา
๕ ธันวาคม ๒๕๕๔
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
