......รู้จักกลอน....แต่ครั้งเยาว์....เจ้าฟ้ากุ้ง

...เป็นฐานพยุง..ให้มุ่งรัก..ทางอักษร

...ซาบคำนึงถึงมธุรส..บทสุนทร

...อันซับซ้อน...สื่อความหมาย.....ทุกลายจาร



......ด้วยความไม่มีพี่มีน้อง...เพื่อน...คือหนังสือต่างๆที่พ่อแม่หามาให้เป็นเพื่อน...ยังจำเรื่องเจ้าฟ้ากุ้ง(เจ้าฟ้าธรรมาธิเบศร์)...อ่านโดยไม่รู้เรื่องเลยเพียงแค่ชอบภาพวาดที่เขียนโดย..คุณเหม...เวชกร....เมื่อโตขึ้นถึงได้ได้ทราบถึงประโยชน์ของสิ่งที่กล่อมเกลามาแต่เด็ก...และได้ทราบถึงส่วนที่อ่อนโยนที่สุดของตัวเอง......




"ปางพี่มาดหมายสมานสุมาลย์สมร
ดังหมายดวงหมายเดือนดารากร
อันลอยพื้นอำพรโพยมพราย
แม้พี่เหิรเดินได้ในเวหาศ
ถึงจะมาดก็ไม่เสียซึ่งแรงหมาย
มิได้ชมก็พอได้ดำเนินชาย
เมียงหมายรัศมีพิมานมอง
นี่สุดหมายที่จะมาดสุมาลย์สมาน
สุดหาญที่เหิรเวหาศห้อง....


...พระราชนิพนธ์ในเจ้าฟ้าธรรมาธิเบศร์...ไพเราะนะคะ...แต่บทที่คุ้นเคยจะไม่ใช่บทนี้...ซึ่งจะเป็นบทที่นำไปสู่หายนะของพระองค์และดวงใจของท่าน..เจ้าฟ้าสังวาลย์...บทที่นำท่านสู่ลานประหาร...บทที่เจ้าฟ้าสังวาลย์ถูกลงทัณฑ์...เฆี่ยน....หากแต่ไม่ครบยก..ก็สิ้นใจ...พระศพของทั้งสองฝังทีบริเวณวัดไชยวัฒนาราม.....