.jpg)
ตั้งแต่เล็กเด็กน้อยครูคอยสอน
ให้ท่องกลอนอาขยานการศึกษา
จะได้จำคำครูรู้วิชา
เป็นตำราใส่ตัวไม่กลัวใคร
จึงเริ่มท่องล่องเรื่อยเหนื่อยก็หยุด
ถึงที่สุดก็เริ่มเติมแต่งใหม่
เพิ่มตรงนั้นหั่นตรงนี้ที่ถูกใจ
ทำยังไงก็ไม่ชอบตอบไม่ตรง
จนวันนั้นฉันพบเธอเลยเพ้อคลั่ง
ทั้งนอนนั่งแต่งกลอนอ้อนนางหงส์
ว่าตัวพี่นี้เป็นกามาจากดง
ขอซื่อตรงต่อเจ้าเฝ้าดูแล
พร่ำรำพันบรรยายหลายฉบับ
และผลลัพธ์ที่ได้กลายเป็นแผล
เธอไม่สนคนแต่งกลอนมันอ่อนแอ
กับคนแก่มีเงินทองต้องใจเธอ
ตั้งแต่นั้นจนวันนี้มีแต่เหงา
กับกลอนเศร้าแต่งเติมเสริมเสมอ
ท่อนสุดท้ายแต่งไม่จบไม่พบเจอ
นี่แหละเกลอคือคำตอบ...ชอบแต่งกลอน
ให้ท่องกลอนอาขยานการศึกษา
จะได้จำคำครูรู้วิชา
เป็นตำราใส่ตัวไม่กลัวใคร
จึงเริ่มท่องล่องเรื่อยเหนื่อยก็หยุด
ถึงที่สุดก็เริ่มเติมแต่งใหม่
เพิ่มตรงนั้นหั่นตรงนี้ที่ถูกใจ
ทำยังไงก็ไม่ชอบตอบไม่ตรง
จนวันนั้นฉันพบเธอเลยเพ้อคลั่ง
ทั้งนอนนั่งแต่งกลอนอ้อนนางหงส์
ว่าตัวพี่นี้เป็นกามาจากดง
ขอซื่อตรงต่อเจ้าเฝ้าดูแล
พร่ำรำพันบรรยายหลายฉบับ
และผลลัพธ์ที่ได้กลายเป็นแผล
เธอไม่สนคนแต่งกลอนมันอ่อนแอ
กับคนแก่มีเงินทองต้องใจเธอ
ตั้งแต่นั้นจนวันนี้มีแต่เหงา
กับกลอนเศร้าแต่งเติมเสริมเสมอ
ท่อนสุดท้ายแต่งไม่จบไม่พบเจอ
นี่แหละเกลอคือคำตอบ...ชอบแต่งกลอน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
