เขาว่า มารยาหญิง แสนกลอกกลิ้ง กว่าลิง,ค่าง
อ่อนไหว เกินไว้วาง พออยู่ห่าง มักหมางเมิน
เตือนชาย ผู้หมายปอง หากลำพอง มองผิวเผิน
โอบอุ้ม ทุ่มเทเพลิน อาจยับเยิน เจิ่นกลางคัน
นงราม ยามกลับกลาย จิตสอดส่าย คล้ายกังหัน
เปลี่ยนไป ได้ฉับพลัน สุดป้องกัน ความผันแปร
ต่อหน้า ว่าปีติ ลับหลังสิ มิแยแส
บิดเบือน หน่ายเชือนแช ยากเที่ยงแท้ แม้สักครา
โฉมตรู ดูไฉไล ยิ้มละไม ไร้เดียงสา
อย่าหมาย โดยสายตา เห็นโสภา ก็ว่าดี
บุรุษ-อาชาไนย พึงเข้าใจ ในอิตถี
เลือกชู้ คู่ชีวี จงถ้วนถี่ จึ่งดีเอย
ฟังคำสุนทรวิทย์............นึกหงุดหงิดไม่อาจเฉย
ไฉนกระไรเลย..............มาเอื้อนเอ่ยเผยวจี
ว่าหญิงล้วนมารยา.........มีรักมาไม่คงที่
แล้วชายมากมายมี..........ทำนารีให้ร้าวราน
เขาเรียกมารยาไหม........ดูหรือใจไยหักหาญ
กล่าวหา ว่านงคราญ.......มีดวงมานชาญเล่ห์กล
ผู้ชายก็ใช่ย่อย ..............มีไม่น้อยเหลี่ยมมากล้น
วางบ่วงลวงกมล.............หญิงต้องทนทรมา
อย่าอ้างเลยว่าหญิง.........มารยายิ่งเหลือระอา
ชายเองก็เถิดหนา...........มากมารยา มาพอกัน...
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
