เขาว่า  มารยาหญิง                   แสนกลอกกลิ้ง  กว่าลิง,ค่าง
             อ่อนไหว  เกินไว้วาง                         พออยู่ห่าง  มักหมางเมิน
            
            เตือนชาย  ผู้หมายปอง               หากลำพอง  มองผิวเผิน
             โอบอุ้ม  ทุ่มเทเพลิน                         อาจยับเยิน  เจิ่นกลางคัน
            
            นงราม  ยามกลับกลาย               จิตสอดส่าย  คล้ายกังหัน
             เปลี่ยนไป  ได้ฉับพลัน                      สุดป้องกัน  ความผันแปร
            
            ต่อหน้า  ว่าปีติ                          ลับหลังสิ  มิแยแส
             บิดเบือน  หน่ายเชือนแช                  ยากเที่ยงแท้  แม้สักครา
            
            โฉมตรู  ดูไฉไล                       ยิ้มละไม  ไร้เดียงสา
             อย่าหมาย  โดยสายตา                      เห็นโสภา  ก็ว่าดี
            
            บุรุษ-อาชาไนย                          พึงเข้าใจ  ในอิตถี
             เลือกชู้  คู่ชีวี                                    จงถ้วนถี่  จึ่งดีเอย