Re: ขอโทษที..ที่ไม่มีแม้คำอวยพร
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
29 เมษายน 2024, 03:35:AM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
ผู้เขียน หัวข้อ: ขอโทษที..ที่ไม่มีแม้คำอวยพร  (อ่าน 15408 ครั้ง)
เฮยอิง
Special Class LV5
นักกลอนแห่งเมืองหลวง

*****

คะแนนกลอนของผู้นี้ 151
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 228



« เมื่อ: 30 พฤศจิกายน 2011, 08:11:AM »

ขอโทษที. .ที่ไม่มีแม้คำอวยพร
เพราะในครั้งก่อนคำคำนั้นเคยไม่มีค่า
วันนี้จึงแค่ต้องการเห็นหน้าค่าตา
เพื่อให้เธอรับรู้ว่าตลอดมา. .ฉันไม่เป็นไร

ยังเข้มแข็งเหมือนคนเก่า
ตึ้งแต่ความเป็นเรามันหวั่นไหว
ยืนยันนะ. .ว่าฉันลบเธอแล้วจากหัวใจ
ตัดสิ้นเยื่อไม่เหลือใย. .ในความเป็นเรา

ที่ ยั ง โ ผ ล่ ม า ใ น วั น นี้
ก็แค่อยากให้เธอรู้ว่านี่. .คือฉันคนเก่า
ไม่หวั่นไหวไม่เสียใจกับลมที่แผ่วเบา
แม้แววตาอาจดูเศร้า. .แต่คำว่าเหงา. .ช่างเลือนลาง

ยืนยันอีกครั้งว่าลบเธอแล้วหมดใจ
แค่บังเอิญจำวันเกิดเธอได้อยู่บ้าง
เค้กวนิลาที่ซื้อมาจาก(ร้านหรู)ข้างทาง
ก็แค่ความรู้สึกจางจาง. .ว่าเธอชอบมัน


. . . . . . . . . . . . . แ ล้ ว ยั ง ไ ง ?
แค่นี้ใช่ใหม...ที่ต้องการบอกฉัน
ยังเข้มแข็งเหมือนเก่า...และไม่เหลือเงาของความผูกพัน
ถ้าอยากพูดแค่นั้น....บอกเลยก็แล้วกัน..ว่าฉันเข้าใจ

เ พ ร า ะ รู้ ว่ า เ ธ อ . . . เ ป็ น เ ธ อ . . . แ บ บ ที่ เ ธ อ เ ป็ น
ไม่รู้...ร้อน--ร้าว--หนาว--เย็น...ไม่เคยเอาใจใส่
เพียงหนึ่งคนที่ช่างเขลา...แล้วปล่อยให้ความเหงาบงการหัวใจ
คนที่แพ้แม้ความห่างไกล..ทำให้ใครต้องมีน้ำตา

. . . เ ค้ ก ว นิ ล า . . . ที่ เ ธ อ ถื อ ม า ชิ้ น นั้ น

บอกความจริงเลยก็แล้วกัน...ไม่เคยชอบมันเลยหนา
แต่ที่ดีใจให้เห็นเสมอ...ก็เพราะเป็นเธอ...ที่ซื้อมา
เพราะงั้นรู้เถิดว่า...มันไม่มีค่า...ให้เธอห่วงหาอะไร

เ มื่ อ เ ป็ น เ พี ย ง ค ว า ม ท ร ง จ ำ ที่ แ ส น จ า ง
ก็ให้เราอยู่แบบห่าง ห่าง...อย่าหวั่นไหว
เมื่อคิดเหมือนกัน...ว่าระหว่างเรานั้น...สิ้นเยื่อขาดใย
จะวันนี้หรือวันไหน...ก็น่าจะรู้ไว้...ไม่ควรกลับมา
เอ-มิ-กา


ไ ม่ ไ ด้ คิ ด จ ะ ม า ตั้ ง แ ต่ แ ร ก

แต่ความรู้สึกแปลกแปลก. .มันโหยหา

รั บ รู้ อ ยู่ แ ล้ ว ว่ า ต ล อ ด ม า

ฉันเป็นแค่คนชินชา. .สำหรับเธอ

แ ต่ ก่ อ น ก็ เ ป็ น เ ช่ น นั้ น

จึงไม่เคยจำความผูกพันที่พลั้งเผลอ

สิ่งที่ฉันลืมไป. .อาจไม่ใช่เธอ

คงเป็นแค่คนเหงาละเมอ. .คนนึง

แต่เธอคนเก่ายังอยู่ในหัวใจ

ยังสดชื่นหวานไหว. .ไม่ว่าเมื่อไรที่คิดถึง

ที่ว่าตัดเยื่อใย. .หมดแล้วจากใจที่ตราตรึง

คงเป็นเธออีกคนหนึ่ง. .ที่หมดใจ

ขอบคุณที่ชอบเค้ก วนิลา

เพียงเพราะว่าฉันเป็นคนซื้อมาให้. .

รับรู้อีกหน่อยแล้วกัน. .ว่าสิ่งที่ฉันลืมจากหัวใจ

คือลืมว่าเธอทิ้งไป. ."ฉันไม่อยากจำ"




สวัสดีครับพี่เอมิกายินดีที่ได้รู้จักครับ

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :

อริญชย์, ...สียะตรา.., ยามพระอาทิตย์อัสดง, panthong.kh, สุนันยา, amika29, รพีกาญจน์, ลมหนาว, Thammada, น้ำผึ้ง, ..กุสุมา..

ข้อความนี้ มี 11 สมาชิก มาชื่นชม
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 30 พฤศจิกายน 2011, 11:25:AM โดย เฮยอิง » บันทึกการเข้า

ไม่ต้องรู้หรอกว่าคนแต่งชื่ออะไร  แค่รู้ว่ามาจากใจก็พอ. . .

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s