...ตั้งแต่วันแรกที่ได้รู้จักคุณ...
...นี่ไม่ใช่การลงทุน..แต่น่าจะคุ้มค่า....
...ผมจึงทุ่มเททั้งใจ..และเวลา...
...โดยไม่เคยคิดว่า..จะต้องทำให้คุณเสียใจ...
...อาจเพราะความโง่เขลา...
...เพียงเพราะเหงา..ทำให้ผมหวั่นไหว...
...เจ็บปวด..เดินทางยาวไกล...
...ทำคุณร้องไห้..เพราะความไม่รักดี...
...ไม่ได้หวังว่าคุณจะอวยพร...
...สถานะเรา..เมื่อก่อนกับตอนนี้...
...คำว่า..อภัยคงไม่มี...
...แค่ฟังผมที..คนเลวคนนี้..เสียใจยิ่งกว่าคุณ...
ปภัสร์
๒๘ พฤศจิกายน ๒๕๕๔
. . . ก ลั บ ม า ท ำ ไ ม . . .
หรือแค่อยากทำให้ใครเค้าหัวหมุน
เพียงแค่เหงา...หรืออ้อมกอดเค้าไม่อุ่น
จึงกลับมาที่ ที่เคยคุ้น...อย่าได้ไหมคุณ..อย่ากลับมา
. . . อ ย า ก บ อ ก ว่ า รั ก เ ส ม อ น ะ ค น ดี . . .
ตราบจนวันนี้..ก็ยังโหยหา
แต่ไม่เหมือนเดิม..เข้่าใจใช่ไหมว่าต้องใช้เวลา
เพียงเพื่อจะรักษา..อาการปวดปร่าของหัวใจ
. . . อ ย่ า ท ว ง ถ า ม ถึ ง ก า ร ย ก โ ท ษ. . .
บอกตรง ๆ ไม่เคยโกรธจึงอภัยไม่ได้
เท่าที่มีคงบอกได้แค่นี้...ฉันเองก็เสียใจ....
ให้กับความโง่...เขลา...เหงา...และหวั่นไหวของเธอ
หรือแค่อยากทำให้ใครเค้าหัวหมุน
เพียงแค่เหงา...หรืออ้อมกอดเค้าไม่อุ่น
จึงกลับมาที่ ที่เคยคุ้น...อย่าได้ไหมคุณ..อย่ากลับมา
. . . อ ย า ก บ อ ก ว่ า รั ก เ ส ม อ น ะ ค น ดี . . .
ตราบจนวันนี้..ก็ยังโหยหา
แต่ไม่เหมือนเดิม..เข้่าใจใช่ไหมว่าต้องใช้เวลา
เพียงเพื่อจะรักษา..อาการปวดปร่าของหัวใจ
. . . อ ย่ า ท ว ง ถ า ม ถึ ง ก า ร ย ก โ ท ษ. . .
บอกตรง ๆ ไม่เคยโกรธจึงอภัยไม่ได้
เท่าที่มีคงบอกได้แค่นี้...ฉันเองก็เสียใจ....
ให้กับความโง่...เขลา...เหงา...และหวั่นไหวของเธอ
เอ-มิ-กา
...ที่ผมต้องกลับมาตอนนี้...
...เพราะคุณคือคนที่..มีค่าสำหรับผมเสมอ...
...แม้ผมจะได้..เพียงร่ำไห้ของใจเมื่อได้เจอ...
...ยังดีเสียกว่าเหม่อ..เพ้อ..ร่ำไห้..ในทรงจำเดียวดาย...
...พูดถึงอ้อมกอดและไออุ่น...
...ในความเป็นคุณ..ละมุน กรุ่นทุกความหมาย...
...สำหรับผมกับเขา..จบแล้วและไม่อาจกลับกลาย...
...ก็คงจะคล้าย..ผมกับคุณตอนนี้เหมือนกัน...
...ที่ผมกลับมา...
...เพราะบางสิ่ง..ค้างคาแค่นั้น...
...รัก คิดถึงคุณเสมอนะ..ทุกวัน...
...แต่ว่าใจผมมัน..สั่งให้มาบอกลา...
(แบบว่าตอนไปไม่ได้บอกหนะ..จะได้เลิกค้างคาเสียที..เด้ะหนิ..อิอิ)
ปภัสร์
๒๘ พฤศจิกายน ๒๕๕๔
...เพราะคุณคือคนที่..มีค่าสำหรับผมเสมอ...
...แม้ผมจะได้..เพียงร่ำไห้ของใจเมื่อได้เจอ...
...ยังดีเสียกว่าเหม่อ..เพ้อ..ร่ำไห้..ในทรงจำเดียวดาย...
...พูดถึงอ้อมกอดและไออุ่น...
...ในความเป็นคุณ..ละมุน กรุ่นทุกความหมาย...
...สำหรับผมกับเขา..จบแล้วและไม่อาจกลับกลาย...
...ก็คงจะคล้าย..ผมกับคุณตอนนี้เหมือนกัน...
...ที่ผมกลับมา...
...เพราะบางสิ่ง..ค้างคาแค่นั้น...
...รัก คิดถึงคุณเสมอนะ..ทุกวัน...
...แต่ว่าใจผมมัน..สั่งให้มาบอกลา...
(แบบว่าตอนไปไม่ได้บอกหนะ..จะได้เลิกค้างคาเสียที..เด้ะหนิ..อิอิ)
ปภัสร์
๒๘ พฤศจิกายน ๒๕๕๔
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
