๏ รูปชั่วฤพักตร์บ่มิเฉลา มนเรามิเศร้าเลย
ปรางแก้มมินวลอุรสะเอย นรชายก็เมินชม
๏ อ้วนเตี้ยระเหี่ยผิวก็คล้ำ ดุจดำมินวลสม
นางฟ้าฤเทวด ณ พรหม ก็มิเทียบจะเปรียบเปรย
๏ ฟันเหยินยะยื่นถละมะโอษฐ์ ก็จะโสดสิอย่างเคย
ชายใดกระสันยะงะมิเชย พธุนวลยะยวนยี
๏ คลาไคลวิสัยดรุณนุช สุวิสุทธิ์ประดุจศรี
ไม่งามวิไลดนุสตรี ยวยอดหทัยงาม
ปรางแก้มมินวลอุรสะเอย นรชายก็เมินชม
๏ อ้วนเตี้ยระเหี่ยผิวก็คล้ำ ดุจดำมินวลสม
นางฟ้าฤเทวด ณ พรหม ก็มิเทียบจะเปรียบเปรย
๏ ฟันเหยินยะยื่นถละมะโอษฐ์ ก็จะโสดสิอย่างเคย
ชายใดกระสันยะงะมิเชย พธุนวลยะยวนยี
๏ คลาไคลวิสัยดรุณนุช สุวิสุทธิ์ประดุจศรี
ไม่งามวิไลดนุสตรี ยวยอดหทัยงาม
บัณฑิตเมืองสิงห์