อุเปนทรวิเชียรฉันท์ ๑๑

มิได้ลิขิตแข่ง                           รึมิแกล้งแสดงการ
มิชำนิชำนาญ                          มิติท่านสิถามทาง
ยโสมิเห็นได้                            ครุใคร่มิครวญคราง
มิต้องจะลงวาง                         ลหุขวางระหว่างเดิน
สงบและลองคิด                       จะพิชิตมิยากเกิน
พินิจลิขิตเพลิน                        มิเจริญมิหยุดรอ
มิถามมิคิดออก                         ลหุบอกมิกล้าต่อ
มิเก่งมิดีพอ                              ก็"มิ"ล่อมิน้อยเอย

หาคำไม่ค่อยได้เลยใช้"มิ"ตลอด