ตื่นขึ้นมา เห็นใครใคร ก็ไปสวน
หมู่เฮาม่วน สวนลำไย อยากไปอยู่
จากดินแดน แสนไกล ใคร่มาดู
ฟังเสียงนก ขันคู หาคู่เคียง
แซมเป็นสาว ชาวสวน หวนรำลึก
ตื่นดึกดึก หวั่นไหว ได้ยินเสียง
หริ่งเรไร ร้องร่ำ หวานจำเรียง
มองดูเตียง ข้างตน แล้วหม่นจัง
มีแต่หมอน กองสุม คลุมผ้าห่ม
ความขื่นขม ลุกลาม ถึงความหลัง
อยากขอถาม พี่รพีฯ ที่เด่นดัง
ที่ว่างยัง มีไหม แซมใคร่มาเยือน
...ประภาคาร ผ่านมาเวลาดึก...
สาวสวนตาล ทานแตง จิบแกงร้อน
กอดแต่หมอน นอนตรม ผ้าห่มเปื้อน..บอกติดดินนี่นา
ฟังนกคู ดูดาว หนาวเป็นเดือน
คงขาดเพื่อน เยือนอยู่ เคียงคู่ใจ
นั่งใต้คาน นานนม สางผมยุ่ง
ลองลุยทุ่ง ท่องน้ำ โคลนดำไหม
จับมีดคม ชมนก ตกแต่งใบ
ต้นลำไย แทงดอก ออกผลโต
มัวแต่หวน ทวนดิน จินต์รำลึก
หลับตานึก เหตุการณ์ ที่นานโข
มาเถิดนะ ละเตียงหม่น ส่ายก้นโชว์
รีบฮัลโหล โทรแล้วเปลี่ยน เกวียนรับแซม
มาก่อไฟ จี่ปลา เผาข้าวหลาม กินด้วยกัน
รพีกาญจน์ 59
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
