๐ไม่มีบทกวีหวานที่บ้านฉัน๐
๐บ้านฉันล้อมด้วยทุ่งหญ้าและนาข้าว
นวลหมอกขาว พราวพร่าง น้ำค้างหอม
เสียงหริ่งหรีดเรไร ไพรพนอม
ตะวันอ้อมข้าวไป เพลงไก่กา
๐ไม่มีทิวสนตระการให้หว่านฝัน
เพียงไม้พันธุ์ พื้นบ้าน ไม่หวานค่า
ยอ, กระโดน , จิก ,ติ้ว , พลิ้วพนา
เป็นผักป่า พาถวิล ท้องถิ่นไทย
๐มีเพียงห้วย ลำคลอง บ่อ หนองน้ำ
ทะเลงาม เพียงฝัน ที่ฉันใฝ่
จินตนาการ ใบหลิว ปลิดปลิวไป
แท้แล้วไซร้ มีเพียง แคเรียงราย
๐เป็นความจริง จำต้อง กลั่นกรองเขียน
คล้ายวนเวียน ที่สุด ไร้จุดหมาย
อาจบางใครเย้ยว่า ช่างน่าอาย
แต่ฉันได้อยู่มาจนชาชิน
๐ไม่มีบทกวีหวานที่บ้านฉัน
มีเพียงครรลองทุ่ง ผดุงถิ่น
ไร้ยศศักดิ์นักคารมคมกวิน
มีเพียงศิลป์พื้นบ้านสืบสานไทย ฯ
อริญชย์
๒๙/๑๐/๒๕๕๔
๐บ้านฉันล้อมด้วยทุ่งหญ้าและนาข้าว
นวลหมอกขาว พราวพร่าง น้ำค้างหอม
เสียงหริ่งหรีดเรไร ไพรพนอม
ตะวันอ้อมข้าวไป เพลงไก่กา
๐ไม่มีทิวสนตระการให้หว่านฝัน
เพียงไม้พันธุ์ พื้นบ้าน ไม่หวานค่า
ยอ, กระโดน , จิก ,ติ้ว , พลิ้วพนา
เป็นผักป่า พาถวิล ท้องถิ่นไทย
๐มีเพียงห้วย ลำคลอง บ่อ หนองน้ำ
ทะเลงาม เพียงฝัน ที่ฉันใฝ่
จินตนาการ ใบหลิว ปลิดปลิวไป
แท้แล้วไซร้ มีเพียง แคเรียงราย
๐เป็นความจริง จำต้อง กลั่นกรองเขียน
คล้ายวนเวียน ที่สุด ไร้จุดหมาย
อาจบางใครเย้ยว่า ช่างน่าอาย
แต่ฉันได้อยู่มาจนชาชิน
๐ไม่มีบทกวีหวานที่บ้านฉัน
มีเพียงครรลองทุ่ง ผดุงถิ่น
ไร้ยศศักดิ์นักคารมคมกวิน
มีเพียงศิลป์พื้นบ้านสืบสานไทย ฯ
อริญชย์
๒๙/๑๐/๒๕๕๔
ไม่มีบท กวีหวาน ที่บ้านทุ่ง
มีแต่ยุ้ง ข้าวเรียง..เถียงไม้ไผ่
มีไอ้ทุย ลุยตม เห็นถมไป
มีหน่อไม้ แทงหน่อ แค่พอกิน
มีดวงดาว พราวพราย ประกายพฤกษ์
และมีความ รู้สึก คนรักถิ่น
มีตะวัน สีทอง ส่องแผ่นดิน
อุ่นไอกลิ่น อวลรัก จากกองฟาง
มีสายลม พรมพริ้ว เสียงหวิวหวีด
มีขอบขีด ศีลธรรม จำไว้อ้าง
มีแมกไม้ ขุนเขา แม้เงาจาง
แต่ว่ารัก ไม่เคยร้าง จากห้วงใจ
มีน้ำค้าง ยามเช้า ใต้เงาหมอก
ทั้งมีดอก กันเกรา เจ้าบานใหม่
มีสายบัว ชูช่อ ล้อลมไกว
มีเสียงไก่ ถี่กระชั้น วันมาเยือน
แม้ไม่มี กวีหวาน ที่บ้านพี่
สิ่งที่มี ล้วนความหมาย มากมายเกลื่อน
ขอแค่เปิด หัวใจ ให้เยี่ยมเยือน
จะเห็นเรือน รักงาม ท่ามทุ่งทอง...
แซมค่ะ....
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
